• وبلاگ : شايد سخن حق
  • يادداشت : حبيبتي مريم!
  • نظرات : 1 خصوصي ، 13 عمومي
  • چراغ جادو

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + بنده خدا 

    سلام

    آري درست مي گويي برادر گرامي حق با شماست ميفهمم سخن شما را و با جان و دل درک ميکنم زخمه اي که توصيف کرديد .

    اما ما که به عدالت خدا معتقديم پس بايد بعضي از افراد را واگذارد به او و ما بايد در حق آنها ببخشاييم جفايشان را تا بخشوده شويم هنگام نياز در محکمه الهي که بي شک همه ي ما حتي ناخواسته گناه آلوده هستيم که اگر غير از اين بود جزه انبياء بوديم و معصومين !!!

    به هر حال معتقدم که در هر شکست بايد خود را سپرد به نامي حق و بس!

    البته نه اينکه انسان از حق خود دفاع نکند . نه! اما قضاوت و عدالت محض مخصوص خداست . البته به عقل ناقص بنده که اينگونه مي آيد! شايد نظر ديگران متفاوت باشد . و هر عقيده اي بجاي خود محترم است و جاي هيچ بحثي ندارد و فقط اينها اظهار نظر است و تبادل افکار . همين!

    البته از قديم گفتند بي گناه پاي دار ميرود ولي بالاي دار نميرود اين گونه هم نيست با هر ادعايي ما مورد شماتت قرار بگيريم . در مصائب زندگي است که خداوند ميخواهد قدرت صبر و تحمل ما را محک بزند که از قديم گفتند خدا با صابرين است .

    پاينده باشيد و برقرار و البته صابر

    پاسخ

    مطلبي خواندم در جايي به نقل از آقاي مجتهدي تهراني (كه اخيراً مرحوم شد و مدرسه‏اش در تهران معروف است) ايشان روايتي را خواندند با اين مضمون: «رسول خدا ص فرمود: آن‏كه خدا او را دوست بدارد و بخواهد گناهانش به آخرت نرسد، همسايه بد يا زن بد نصيبش مي‏سازد!» خدا كند حداقل گناهان ما به اين سختي‏ها حبط شده باشد! :) تشكر از شما
    + بنده خدا 

    به نام او

    البته برداشت من از اين نکته چيز ديگري بود !!!

    به عقيده من منظور اين بوده که زندگي سرشار از پستي و بلنديهاست و مشکلات هميشه هست و در هر شکست ضربه اي سخت مي آزارد روح و قلب ما را . پس نيک آنست که هيچ گاه نا اميد نباشيم و خدا را پشتيبان خود بدانيم و هرگز توکلمان را از دست ندهيم .

    به هر حال خداوند بر حق است !!!

    پاسخ

    شكست داريم تا شكست... گاهي همه سرمايه‏ات را در تجارتي صرف مي‏كني و بازار تكان مي‏خورد و تو مي‏شكني و ورشكسته مي‏شوي. گرفتار مي‏شوي بدهكار مي‏شوي بي‏آبرو مي‏شوي، ولي در نهايت پولي است كه از دست رفته و هر كه ببيند و انصاف در وي باشد، قضاوت مي‏كند كه دست قضا و قدر بوده و يا اشتباه كرده‏اي ناشي از درك ضعيفت از اقتصاد. اما شكست انساني معنايي ديگر دارد. كسي از اندروني تو اخبار دروغ بپراكند، به پير و جوان، داديار و قاضي، هر چه نفسش در آيد دروغ گويد، بهترين را بخورد و بپوشد و فرياد زند كه از گرسنگي در تنگنا بودم و پوشيدني نداشتم، بهترين اماكن مذهبي برود و بانگ زند كه در خانه اسير بودم و حق رفتن به مراسمات مذهبي را از من گرفته بودند. هر چه بر سر مي‏زني كه دروغ است و چه ناكردار دروغي... قاضي اما با خود مي‏گويد: اين آدم كه ديوانه به نظر نمي‏آيد، مگر مرض دارد كه دروغ بگويد، حتماً به قول معروف «چيزكي بوده كه شده چيزها». شگفتا كه بعضي را خداوند قدرت داده به مدد ابليس لعين از «هيچ» مي‏توانند «چيزها» بسازند و نيازي به «چيزك» ندارند! بزرگي از سادات هاشمي در مجلسي مي‏گفت: «ما از خانداني هستيم كه مال را فداي جان كنيم و جان را فداي آبرو و آبرو را فداي اسلام!» مال را ببرند ورشكست مي‏شوي، جان را ببرند در هم مي‏شكني، آبرو را كه اما ببرند كمرت مي‏شكند و خُرد مي‏شوي... بلايي است كه گريز ندارد و چونان مرضي كه درمانش نيست. همين است شايد كه خداوند ارزش آبروي مؤمن را از خانه كعبه بالاتر قرار داد! لاي چرخ‏دنده‏هاي دروغ،‏ آبروي انسان خُرد مي‏شود :)
    + بنده خدا 


    در زمين عشقي نيست که زمينت نزند آسمان را درياب !!!!

    يا علي

    پاسخ

    از زمين خوردن نمي‏ترسم، اما اگر زمينت بزنند به نامردمي و بي‏مرامي... خيلي سوختن دارد...! ديگر به كه مي‏تواني اعتماد كني، وقتي اعتمادت را از بين ببرند به انسانيت. اما آسمان... گاهي خسته مي‏شود انسان از اين‏كه تمام آرزوهايش را براي بهشت بگذارد و دنيا را به حواله جنّت فاني كند. اسلام نيامده تا دنيا را فداي آخرت كند به رهبانيت و زجر تنهايي! بزرگان شريعت گفته‏اند: «هم دنيا هم آخرت»! به قول خودماني «هردوانه»! از اساتيدمان اين را شنيده‏ايم... اگرچه «الدنيا سجن المؤمن» هم وارد شده است! :ه
    + بنده خدا 

    سلام مجدد

    روز بخير پس برادر من ديديد که نوشته هاي من حقير بدرد شما نخورد زيراکه من در اين باب يک فرد بي سوادي هستم که تمام افتخارش مطالعه چند کتاب است که به شمارش انگشتان نيز نمي رسد شما جهت رفع تشنگي روح در اين مورد بايد به دريايي برسيد که من خوابش را نمي توانم ببينم. برادرم اگر که همه افراد همچون بزرگان و اساتيد بر جسته جنابعالي مي بودند که اين همه سياهي در قلبها حکمفرما نبود. همه سپيد بودند و قلبها از آن حق بود و خداي تعالي.

    من قبل از اينها گفتم که در مقابل اطلاعات شما زبانم قاصر است و مرا به چالش هم که بياندازيد چيزي نصيبتان نميشود . چون من دانسته هايم در حد فهم ودرک ناتوان و ضعيف خودم است . گفتم که فقير فقيرم در اين مورد ! دستانم خالي ست اگر چند جمله اي گفتم (که حتما شما بيشتر از نيز ميدانيد) فقط جهت اين بود که فکر نکنيد اتفاقي چيزي نوشتم خلاصه شرمنده که اميدتان اينجا نا اميد شد و چيزي بواضح دستگيرتان نشد !!!

    و يک خواهش اينکه مراقب حس تشنگي خود باشيد و از هر آبي ننوشيد که بعضي آبها آلوده است و هر چند ظاهري پاک و زلال دارند ولي درونشان پر از انگل (به گفته خويش که تجربه فرموده ايد!) است. تشنگي خود را در چشمه هاي جوشان حقيقت واقعي رفع کنيد نه در چاله اي گل آلود چون ......

    و در آخر مي گوييم که خدا وعشق او در قلب همه ماست بايد سياهي ها را پاک کنيم و کينه ها را بزداييم و شعله حسادت را خاموش کنيم ... و بعد از يک خانه تکاني اساسي برسيم به ذات اقدس او که اين خود نياز به سير و سلوک دارد.

    بزرگترين ايراد ما ميداني چيست؟

    به اينکه چيزهاي زيادي مي دانيم ولي به آنها عمل نميکنيم.

    ساده ترينش اين که يادمان ميرود هر گامي را با ياد او برداريم و هر کاري را با نام او آغاز کنيم ! {مثل همين کامنتهاي ساده}

    پس دانسته ها به تنهايي کفايت نميکند عمل به دانسته هاست که کليد موفقيت است .

    پاينده باشيد وبرقرار

    التماس دعا

    پاسخ

    سلام. مي‏دانيد مشكل همين است: عمل كردن! گاهي عمل به علم نكردن از دور تابلوست و هر كه ببيند مي‏فهمد و خود از همه بهتر. ولي گاهي عمل نادرست آن‏چنان پيچيده مي‏شود كه سوت مي‏كشد مغز انسان از تنوع بلاهايي كه ابليس سر ما مي‏آورد. به ما گفته‏اند: صد انسان معمولي از سؤال و جواب محشر خلاص مي‏شوند و كارشان به سرانجام مي‏رسد و يك عالم هنوز اندر پاسخ به سؤالات نكير و منكر است! علم در برابر علم... كمر انسان را مي‏شكند. مي‏داني منظورم چيست؟ عرضم اين است كه براي عمل نكردن به يك علم صد شعبه مي‏زند قلب انسان و به صد مغالطه مي‏اندازد و هزار پيچيدگي كه همه توجيه است براي تخلف از علم راستين و حقيقي. گاهي اين علم در برابر علم از خود نفس است كه خلاصي از آن نيست مگر خداي تنبه دهد و سري به سنگي و خطا واضح شود و راه روشن گردد. اما گاهي نيز ديگري علم ناسره را علم مي‏كند و به گمراهي مي‏كشد جماعتي را كه طعن شما از اصطلاح «انگل» به اين مطلب اشاره داشت. بنده اگر به خطا رفتم گرفتار اين دومي شايد شده باشم. حداقل امروز اين‏گونه مي‏پندارم كه نادرستي گفتار كسي را علم گرفتم كه از علم هيچ نداشت. پس تخلف از عمل به علم يا به ناداني است و جهالت و يا به جهل مركب كه علم ديگري مي‏پوشاند علم حقيقي را كه همان باب توجيه و انكار جدلي است و سوم گمراهي به واسطه علم پنداشتن گفتار ناداني است كه دعوي علم كرده است و تو باور مي‏كني و سال‏ها دنباله‏روي و گرفتار خود مي‏شود به اين تبعيت ناراست! اين‏كه از هر كس نبايد گرفت به جاي خود، اما چاره غفلت توجه به تمام تنبهات است كه پيرامون ماست. همين اشاره شما و توجه به آن كمك است. ما همه به تنبه هم محتاجيم در جامعه و پايداري اجتماع به همين است. دَعبم اين است كه هر چه فرصت است غنيمت بدانم و هر چه مي‏شنوم پند بگيرم و هر چه مي‏بينم عبرتم باشد. كلمات شما نيز إن‏شاءالله مفيد است براي بنده و هر آن‏كه به اين وبلاگ گذرش افتد. تشكر
    + بنده خدا 

    منهم ترجيح ميدهم همچنان ناشناس باقي بمانم و فقط ترسم از اينست که خداي نکرده حدس وگمان اشتباه شما نکند ديگران را به دردسر بياندازد .البته که از يک قوم هستيم ولي فکر نميکنم بتوانيد حدس بزنيد چون هيچ پيام صريحي قبلا برايتان نداشتم . اين را گفتم که شبهات را پاک کنم .

    من آرامش را دوست دارم و به آرامش و بي غرضي اين گفتمان احترام ميگذارم و بهتر اينست که مرا همان بنده خدا بدانيد . بنده خاطي و گنه کار که رويي سياه دارد و غمي بزرگ ....

    باور اين که شما از عرفان چيزي ندانيد برايم سخت است . به هر حال من عارف نيستم و علم و صلاحيت بحث و روشن نمودن مطلب را هم ندارم. بهتر است براي آگاهي بيشتر از اهل علمش کمک بخواهيد!!!

    ميدانم که سئوال شما نه براي آگاهي خود بلکه به قصد محک زدن بنده حقير بوده که بايد بگويم من براي خود از عشق عرفاني توجيحاتي دارم . خدا را بگونه اي در قلب خويش احساس ميکنم و به روش خود مي ستايمش و شکرش بپا ميدارم که شايد از لحاظ شما و امثالهم قابل قبول نباشد . که البته دراين مورد توضيح بيشتر ندارم.

    من قصد بحث و روشن نمودن مطلب را ندارم فقط همانند شاگردي در برابر استاد جواب پس ميدهم . همينو بس !

    به نظرم عرفان يعني رسيدن به اصل يک از اصول دين که همان توحيد است (يعني خدا شناسي محض) همانا که رسيدن به عرفان است نه در کلام بلکه به واقع در دل و جان . به فرموده مرحوم علي آقا قاضي طباطبايي:

    انسان به جايي برسد که چشمش بشود چشم خدا اراده اش بشود اراده خدا و وجودش بشود وجود خدايي و ..........

    و يا : بنده به جايي رسيده باشد که اصلا اراده اي از خودش نداشته باشد جز اراده خدا و اراده خود را اصلا نميبيند تا اراده کند . و اين مبنا عرفان اهل بيت (ع) و قاضي هاست ...

    ( اگر به جمله هاي کوتاه بسنده ميکنم ببخشيد که مجال زياده گويي نيست)

    هم اراده شدن خدا با اراده بنده : شعار عده اي از عرفا خدمت به خلق است اينان کساني هستند که با مراقبت و مجاهدت منزل را پشت سر ميگذارند و از خانه دل بسوي کعبه خدا هجرت ميکنند و ........... پس خدا شاخصارهاي شوق واشتياق را در بوستان دلهاشان سر سبز ميکند و سوز محبش را در قلبهايشان شعله ور ميسازد و آنها را در گلزار هاي قرب و مکاشفه خويش سير ميدهد و از جام محبتش جرعه جرعه مينوشاند .......

    مرجع :کتاب عطش نوشته علي قاضي

    که ايشان خود از عرفاي بزرگ و بر حقي است که شاگرداني همچون آيت الله بهجت و کشميري و حسين طباطبايي و حسن طباطبايي و..... دارند .

    وقتي که اينها رو ميخوانم کم ميارم و از هيچ و تهي بودن خود خجل ميشوم که اين بزرگان کجايند و ما کجاييم

    به هر صورت ميدانم که شما همه را ميدانستيد و ميخواستيد بدانيد من چه در چنته دارم که مع الوصف در اين وادي فقير فقيرم .......

    اگر گفتم عشق عرفاني منظورم عشق حقيقي و رسيدن به خداي يگانه است که خود به آساني ميسر نمشود و سعي ميخواهد و جهد و علم پس توقعي بيهوده است که در کلامي بگنجانيمش . اينها را ذکر کردم که بدانيد از سر شکم سيري و همينطوري چيزي نگفتم !!!!!

    سرتونو درد آوردم شرمنده التماس دعا

    پاسخ

    پروردگارم گواه است گاه نوشتن آن سطور قصد تفتيش يا استفسار پندارهاي شما را نداشتم. غرض فهم خود بود كه سلسله‏ها ديده‏ام، با عرفايي نشست و برخاست كرده و هنوز اندر خم همان كوچه اولم. زبانم قاصر كه توصيف كنم آن‏چه ديده‏ام و درك نكرده، عطشي كه هر چه آب بر آن رفته فروننشسته و هنوزم آزار مي‏دهد. نام بزرگاني كه سيري در سلوكشان كرده‏ام را در وقتي ديگر فهرست مي‏كنم كه بدانيد چه خسران عظيمي است با اينان رفتن و توشه‏اي برنگرفتن! كلام خميني ره آزارم مي‏دهد كه در رسانه رسمي منتشر شد: «اگر كليد بهشت را به ما بدهند، دو ركعت نماز هم ديگر نخواهيم خواند» جز اين است؟! هر چه به ذهن خود فشار مي‏آورم نمي‏فهمم چرا بايد با داشتن كليد بهشت نماز هم خواند؟! اما امير (ع) مي‏خواند و عبادت ما را هم اين‏گونه توصيف مي‏كند: «عبادت بردگان و عبادت تاجران» او (ع) مي‏گويد: «عبادت بر سه گونه است؛ گروهي از ترس جهنم كه اين عبادت بردگان است و گروهي به شوق بهشت كه عبادت تاجران و گروهي به عشق خدا كه عبادت آزادگان چنين است». عبادت خود را حكايت كرده در آخر كلام حكماً. چون ما را نسزد چنين سلوك كردن. من كه هنوز در درك اصل تفاوت ميان «عشق و شهوت» نيز اسيرم و استفراغ‏‏هاي فرويد معده‏ام را مي‏سوزاند و انديشه‏ام را مكدّر مي‏سازد، چه كنم تا دركي از «عرفان متعالي» يافت كنم، عرفاني كه فقط ادعايش را شنيده‏ام و هنوز چيزي بعينه از آن نديده. تا كلام شما را شنيدم، اميدي يافتم شايد به چند كلمه چيزي برايم واضح شود... تشنه به دنبال آب است، هر جا بيابد مي‏نوشد، حتي در كامنتستان يك وبلاگ! اساتيد ما مي‏گفتند: «واي بر كسي كه بپرسد تا كسي را به ندانسته‏اي خوار كند»! ما هم التماس دعا
    + بنده خدا 

    در مورد نخست کاملا موافقم

    اما مورد دوم اتفاقا در عشق (عرفاني نه مجازي) هيچگاه سوختي نيست و هر چه حرارتش بيشتر جا افتاده تر و دلچسب تر !

    حالا واقعا شناختين ؟؟؟؟
    يا علي مدد

    به اميد حق

    پاسخ

    بگويم «شناختم» كه دروغ است، اگر هم بگويم نه، هكذا... واژه «شايد» را انداختم اول عنوان وبلاگ كه مجبور نباشم هميشه «سفيد» يا «سياه» سخن بگويم... گاهي «خاكستري» منطقي‏تر است! تا حدّي حدس زده‏ام... بي‏گمان از كسان منيد كه تازگي هم وبلاگم را يافتيد... قبلاً هم پيام صريحي شايد... نمي‏دانم... اگر دانستنش اين مباحثه آرام را ناآرام مي‏كند يا قطع... ندانم آسوده‏ترم... درباره «عشق عرفاني» چه داريد؟ مي‏خواهم بدانم چيست و چه معنا دارد... چيزهايي شنيده‏ام، ولي هنوز نفهميده‏ام... دركش سخت است يا كودني من مانع است؟! ؛)
    + بنده خدا 

    فکر کنم علت اين باشد که همه کساني که به اينجا سر ميزنند بقول شما از آشنايانند به اين علت شايد ترجيح ميدهند که براي هم ناشناس باشند ولي شما که معتقدين ميشناسيد افرادي که

    باهاتون همدردي ميکنن يا به نوعي تبادل نظر .

    منهم غريبه نيستم

    آشناي آشنا و همبازي دوران کودکي

    که چه زود گذشت

    به هرحال گذر ايام ممکنه باعث ايجاد فاصله بشه ولي

    از بين برنده روابط نيست

    شما هم گاهي در پرده ابهام مينويسيد و نه هميشه شفاف !!!

    از مشکلات همان دوستتان .......

    که خالي از لطف هم نيست نوع نگارشتون

    پس بگذاريد اين ابهام باقي بماند حداقل براي لطفش .

    التماس دعا که سخت محتاجم به الطاف بيکرانش

    پاسخ

    گاهي در پرده ابهام... كنايه زيبايي بود... :) من همه هم‏بازي‏هاي دوران كودكي‏ام را دوست داشته و هنوز دارم. شگفت است اين‏كه هرگز نتوانستم از خاطر ببرم دوراني را كه شكل‏دهنده شخصيت امروزم است. هم‏بازي‏هاي دوران كودكي خود را به نام در خاطر دارم... به نام...! اگرچه حسرت كودكي نخورده و نمي‏خورم كه پايان دوران وابستگي و امروز ورود به دوران استيبليتي خيلي برايم خوشايندتر است و هميشه در كلام اشاره كرده‏ام كه «خدا را شكر دوران ذلت گذشت و عزت رسيد» و كودكي را عصر ناداني مي‏دانستم و در اختيار غير بودن از معلم و مدرسه و خانواده و در برابر همه ضعف داشتن و دوران ضرورت تسليم! چند صباحي پيش موي سفيدي بر عارض به نظرم رسيد (موي كنار صورت و نزديك گوش) شاد شدم... گفتم خدايا يعني به سن پختگي نزديك مي‏شوم... خدايا روزي تمام محاسن و موي سرم سفيد خواهد شد و به كمال عزت و افتخار خواهم رسيد! جالب اين‏كه دوستي دارم با چند تار سفيد مو كه هر ماه رنگ مشكي مي‏زند از ترس پير شدن! گويند فلسفه سپيدمويي آن است كه ابراهيم را با فرزند مشايعتي افتاد به ديهي و كسان بديدند و پدر از پسر بازنشناختند، به لحظه دست به دعا برداشت كه خدايا تفاوتي قرار ده ميان من و اسماعيل كه خوار مردمان نشوم و تأثير كلام را بسي افزون كند در مخاطب چون سفيدي موي بيند و بزرگي قدر شناسد! خيلي خوشحال شدم كه كودكي‏ام را به خاطر آورديد. از كودكي فقط خاطره آدم‏هايش طيش خاطرم است و لذت هم‏بازي‏هايش كه دست روزگار و قهر تقدير از همه‏شان دورم ساخت به چند گره ميان چند بزرگ كه شكاف‏ها انداختند ميان دوستان! اين‏كه هم‏دردي‏كننده‏ها را گفتم كه مي‏شناسم، نه به جزم، كه حسي است پنهان، هر كلامي انحصار در گوينده خود دارد، نادان بودند ويتگنشتاين و شلايرماخر و تمام هرمنوتيكي‏هايي كه متن را صامت مي‏پنداشتند! كلمات صدا دارند، حرف مي‏زنند و چون بنان (سرانگشت) نويسنده خود را بانگ مي‏كنند. وقتي عبارت را مي‏خوانم نويسنده‏اش را حس مي‏كنم. مثلاً متن فوق را گمان به كسي دارم كه مدت‏ها پيش با فرزندي خردسال براي آخرين بار ديده‏ام او را. اما آيا درست است يا نادرست، اصلاً مهم نيست. وقتي سايه‏ها را نمي‏شناسي براي هر يك اسمي بگذار، صحيح و غلط ندارد، مهم اين است كه ديگر آن‏ها را «مي‏شناسي»! مگر ما آن‏هايي را كه نامشان مي‏دانيم «مي‏شناسيم»؟! شناخت ما آدم‏ها از هم فقط قدر همان نام است، بگذار هر نامي دوست داريم براي هم بگذاريم. نام شما هم همان «بنده خدا» چه تفاوت! :/ به اندازه كافي نوشته‏ام ابهام داشت عزيز؟! :/ مرا عجيب به ياد عزيزي انداختيد، عجيب!
    + بنده خدا 

    خدا رو شکر که سبب اميدواري هم نوعي شدم

    اميدوارم هيچگاه نور اميد در دلتان به خاموشي نگرايد .

    بهر حال اميد وارم موفق باشيد برادر گرامي

    و به خواسته هاي قلبيتان برسيد.

    التماس دعا


    پاسخ

    سپاس بيكران از لطف زايدالوصف پروردگار كه مخاطبين فهيم نصيب وبلاگم كرده است. اما شگفتا كه هر كه در وبلاگ بنده مي‏نويسد استعاره در نام را ترجيح مي‏دهد به جاي صراحت در بيان آن... نمي‏دانم علت چيست... عصر حاضر را دوران شفافيت اينترنت مي‏پنداشتم و دوران پرده‏پوشي و پنهان‏كاري در ارتباطات مجازي را پايان‏يافته تلقي مي‏كردم، لكن در اين چند صباحي كه صراحت را در وبلاگم به حدّ - نزديك به - نهايت رساندم (حدّش نهايت است يعني هرگز به نهايت نمي‏رسد :) هنوز رنگي از ترانسپارنسي نمي‏بينم. به جز خواهرزاده‏ام كه اين پيام را دريافته و به نام مي‏نويسد، حتي نزديك‏ترين افراد نيز مستعار مي‏نويسند! باز هم سپاس از شما كامنتر گرامي!
    + بنده خدا 

    سلام

    خدا حفظش کنه !

    اميدوارم همه آرزوهاتون براي فرزندانتون

    براورده بشه و خدا نگهدارشون باشه .

    پاسخ

    عليك سلام... خدا رو شكر... بالاخره يكي پيدا شد عربي فصيح بفهمه! تشكر از اين‏كه اميدوارم كرديد... تصميم دارم گاهي عربي بنويسم... بلكه آماده بشم براي نوشتن پايان‏نامه... محتواش مشكلي نيست، اما اين‏كه بايد به زبان عربي نوشته بشه كمي نگران‏كننده است، آن‏هم عربي فصحاء به سبك آخوند خراساني كه خود عرب‏ها هم براي فهميدنش بايد به سراغ شروح بروند! :)
    + ب حسن 

    پس عکس 2 تا نازنين ديگم کو؟

    عکس ازشون نداري؟بيام بگيرم برات؟

    دلم شديدا براشون تنگه...امان از اين زندگي سخت و دوري دلتنگ ...به احمد خيلي سلام برسون و لپ مريمو ببوس


    پاسخ

    اينا عكسايي بود كه حنانه از مريم گرفته بود، به هم چسبوندم و اين كالكشن شد. چشم... عكساي پسرا رو هم ميذارم. تشكر

    سلام دوست عزيز ، خوب هستيد؟ اطفاقي به وب شما برخوردم ، واقعا زيبا هستش
    ولي بايد بيشتر روش کار کني !
    حالا شما هم بياييد تو فروشگاه ما.

    بهترين و جديدترين محصولات را خريداري کنيد با ايران محصول
    بهترين کيفيت با ارزانترين قيمت

    لوازم ، پزشکي ، نرم افزار ، زيبايي ، عطر و ادکلن
    و . . . . . .

    ايران محصول
    www.iranmahsol.ir

    پاسخ

    كامنت واقعاً ابزار مناسبي براي تبليغ نيست!
    سلام وبلاگ خوبي داري
    تبادل لينک ميکني ؟
    منو با اسم
    کانون هواداران قرمزته
    لينک کن و بهم خبر بده که با چه اسمي لينکت کنم
    www.fcpesepolis.net

    پاسخ

    شرمنده برادر... راه نداره!

    salam
    dige vaghte oon resideh ke weblog ro kenar bezarin va sahebe 1 site kamel ba name khodetoon beshid
    hameye karha va tarahi ra ma anjam midahim

    link zir ra moshahedeh konid
    http://uptimehost.ir/services/site/create

    ba ma tamas begirid

    پاسخ

    بنده سايت شخصي دارم... تشكر تبليغاتِ عزيز! ولي كار خوبي نيست تبليغ در كامنت وبلاگ‏ها... اساساً.