سلام. علت، دليل، سبب، چرايي، اين واژه‌ها را معمولاً در زندگي روزمره به جاي هم به كار مي‌بريم. اگر از مردم عادي بپرسيم، همه‌شان را مشابه و هم‌معنا مي‌دانند. اما اگر منظور شما در فلسفه باشد، خب اين‌ها تفاوت مي‌كنند. علّت به چرايي هستي شيء بر مي‌گردد. علّت در حقيقت آن‌چيزي‌ست كه «وجود» چيزي را محقق ساخته. آتش علّت است براي دود. دليل ولي يك حركت ذهني‌ست و نه واقعي. دليل در حقيقت راهبري و هدايت است. دلالت كردن است از چيزي به چيزي. مثلاً همان دود، مي‌تواند دليل باشد بر وجود آتش. ما دود را كه مي‌بينيم استدلال مي‌كنيم كه پس آتش در كار است. به سبب كه مي‌رسيم بحث كمي پيچيده مي‌شود. سبب شبيه علّت است، اما وجود نمي‌دهد. بلكه كمك مي‌كند به وجود يافتن شيء. مثلاً آتش علّت دود مي‌شود، اما آتشي كه دود ندارد، كمي آب مي‌پاشيم، ناگهان پر از دود مي‌شود. اين دود را هم آتش پديد آورده، ولي به سبب ملاقات با آب. ولي فراموش نكنيم كه اين‌ها را دانشمندان هر علمي به نحوي كه نياز داشته‌اند به كار گرفته‌اند و طبيعتاً در علوم متفاوت مي‌توانند معناي مختلف داشته باشند و حتي در خود فلسفه هم در مكاتب مختلف فلسفي جورهاي متفاوتي معنا شوند. در پناه حق.