تشكر... اولاً كتاب سيماي فرزانگان را به لطف شما شد كه خواندم و آن جك را هم خيلي خوب خاطرم هست كه بنده خدا زنش را از دست داد سر همين مطلب! امام جمعه را هم خوب مي‏شناسم. بنده هم به شما امان دادم در اين كامنت‏ها هر چه مي‏خواهي بنويس كه مي‏دانم و قبلاً حضوري فرموديد. از نظر بنده مانعي ندارد كه هر چه در دل شما هست اين‏جا بنويسي، خويي مطلب اين است كه وبلاگ من جاي خلوتي است و جز اقوام و آشنايان نزديك كسي را راه نيست! بي‏پروا از هر كه مايلي انتقاد كن. شهيد مطهري وقتي بحث «اخباريون» را مطرح مي‏كند به حدي اعلام انزجار مي‏كند كه نزديك است ديگر فحش هم بدهد، مي‏گويد اين‏ها تاريخ و رشد اسلام را سال‏ها به عقب انداختند و مي‏دانيم كه علامه مجلسي هم از اخباريون بود! علما وقتي خطا مي‏كنند يك اجر دارند، چون جهد كرده‏اند و للمصيب اجران و للمخطئ اجرٌ واحد. اما آن‏كه خود را به عالم بودن مي‏زند و تظاهر به چيزي مي‏كند كه ندارد، اين را بايد از طناب آويزان كرد و به همه نشانش داد. اساتيد ما مي‏گفتند اگر يك عامي خطا كرد بپوشانيد و اگر نپوشانيد غيبت است و حرام. اما اگر عالمي كه در نظر عوام اجر و قربي دارد، اگر انحراف از او ديديد به چهار طرف فرياد بزنيد كه او عصيان‏گر است. حضرت علي ع چه فرمود كه «دو كس كمر مرا شكست؛ عالم متهتّك و جاهل متنسّك» خوش به سعادت كسي كه از اين دو نباشد. من نمي‏توانم به دليل منافع شخصي خود كه البته در سكوت است و بي‏سروصدايي از اعلام انحراف اين 50 ساله سر باز زنم. حداقل آن چهار نفري كه او را مي‏پرستند در اين وبلاگ مي‏آيند و مي‏خوانند. اين را كه مي‏دانم!