سلام. ممنون. وقتي به درمانگاه‌ها و بيمارستان‌ها سر مي‌زنم خيلي غصه‌ام مي‌گيرد. جمعيت فراواني در صف، نوبت از شب قبل، اين‌همه مي‌ايستند، در نهايت دكتر ده دقيقه هم وقت نمي‌گذارد، ولي پولي كه مي‌گيرد و تجويزي كه مي‌كند... من كه ديگر براي خيلي از بيماري‌هاي خانگي نسخه دكترها را فهميده‌ام، نيازي به مراجعه نيست گاهي اصلاً. جالب اين‌كه وقتي هيچ مشكلي هم نباشد، الكي يك نسخه مي‌نويسند، تا بتوانند تعرفه بيمه را دريافت كنند؛ مثلاً يك شربت تقويتي! بارها براي خودم پيش آمده است! متأسفم. اين آسيب همان دوراني‌ست كه وقتي كنكور شركت مي‌كردند، همه مي‌گفتند: پزشكي بزن، پول تو پزشكيه! خب حالا اين آدم‌ها همان‌هايي هستند كه به همين دليل زدند پزشكي! حالا آمده‌اند كه به پولشان برسند. مردم بيچاره هم چاره ندارند، براي سلامتي‌شان حاضرند تمام زندگي خود را هم بدهند! تشكر. پ.ن. الآن يادم افتاد كه زن سابق هم به من گفته بود كه مي‌خواستم شوهر دكتر داشته باشم كه پول‌دار باشد و من و همكلاسي‌ام با هم عهد بسته بوديم كه با طلبه ازدواج نكنيم! اين فرهنگ بر جامعه ما حاكم شده و طبيعي‌ست كه اين آثار از آن پديد آيد.