تشكر كه احساس خودتون رو صادقانه بيان كرديد. اما هميشه احساس در تعامل دو چيز شكل مي‌گيرد؛ اثر بيروني و حالات دروني. پس هر حسي كه حاصل شود؛ عشق، نفرت، لذت، رنج، همه و همه از اين تركيب پديد مي‌آيند. برخورد ما با هر نوشته‌اي نيز از همين قاعده پيروي مي‌نمايد. از همين روست كه گاهي از يك مطلب چندين حس متفاوت در افراد گونه‌گون مشاهده مي‌گردد. نقيض همين فرمايش شما را در كامنت‌هاي ديگر داشته‌ام. همين ضدعبرت بودن نوشته‌هايم را ديگراني بوده‌اند كه عبرت‌انگيز خوانده‌اند. پس همين است كه در نوشتن نمي‌شود همه را راضي نگهداشت. بايد سوابق و تجربيات و حالات گذشته و حال مخاطب را نيز لحاظ نمود. چون انسان‌ها تجربيات يكسان ندارند، تأثّر مشابهي هم نخواهند داشت. اگر به نوشتن ادامه دادم و كار بدينجا رسيد كه ديديد، تشويق‌هاي فراواني بود كه در نظرات ديدم و چه بسيار ايميل‌ها دريافت نمودم. مثال‌ها فراوان است و اين فضا كوچك براي اطاله كلام. شما را به خدا مي‌سپارم و از اين‌كه نظر خود را افزوديد و وبلاگ را پربارتر نموديد تشكر مي‌نمايم. و البته استدعا دارم اگر نقطه‌نظرات دقيق‌تر و أوضحي نسبت به مواردي داريد كه مي‌تواند بنده و مخاطبانم را ياري نمايد، دريغ نفرماييد. ياعلي