سفري رفته بودم دوبي. يك مأموريت كاري بود. از راننده تاكسي پرسيدم الآن امير اين بلد كيست؟ گفت: نمي‏دانم. گفتم برادر من، اگر در ايران اين سؤال را بپرسي، راننده تاكسي در نقش بزرگ‏ترين تحليل‏گر سياسي، تمام وقايع ايران و جهان را آناليز كرده و در نهايت راهكارهاي برون‏رفت از وضعيت سياسي فعلي و برخورد با چالش‏هاي جهاني را نيز ارائه خواهد نمود! يك لحظه كلاه خود را قاضي كنيد، اين كار احمقانه نيست! اين حماقت من نيست كه يك: بدون داشتن اطلاعات صحيح و موثق، دو: بدون دانستن روش‏هاي تحليل سياسي و متدهاي آن و سه: بدون توجه به مكان و موقعيت و آدم‏هايي كه دارم برايشان صحبت مي‏كنم، بي‏مهابا شروع كنم به آناليز و تحليل و در نهايت به اين برسم كه «گزينه جنگ را هم نمي‏شود ناديده گرفت!»، يارو مي‏گفت خدا رحمت كند خر همسايه ما را، شم اقتصادي خيلي خوبي داشت! پرسيدند: چطور؟ - هيچي، هر وقت قيمت گندم مي‏خواست بالا برود تشخيص مي‏داد، به در طويله جفتك مي‏زد و ما مي‏فهميديم و فردايش گندم را يك تومان گران‏تر مي‏فروختيم! اين دهاتي نادان نمي‏دانست كه اين تشخيص خر نبوده است، وقتي تو گندم را يك تومان گران مي‏فروختي، تو داشتي كه قيمت را افزايش مي‏دادي و بازار را متلاطم كرده و به افزايش قيمت گندم وا مي‏داشتي! حالا شايعات اين چنين نقشي دارند. البته الآن ديگر اين نقش را خر بازي نمي‏كند، رسانه‏هاي قدرتمند غربي وظيفه آن خر را برعهده گرفته‏اند. ما هم عمّال بي‏جيره و مواجب ايشان شده و كارشان را آسان مي‏كنيم. ما هستيم كه گراني را شايعه مي‏كنيم و بعد خودمان هم اجناسمان را گران مي‏فروشيم! و بعد خودمان هم از گراني مي‏ناليم!