موافقم. معلمش هم متعجب بوده. تمام همكلاسي‌هايش. خودم هم چند وقت پيش در فكر آينده‌اش بودم. اين‌كه چه پيشنهادي برايش داشته باشم. آيا نقاشي مي‌تواند يك آينده درخشان براي انسان باشد، انساني كه براي امتحان به دنيا آمده؟! گفتم نقاشي و طراحي يك ابزار است، مي‌تواند در كنار هر فن و دانشي به كار آيد. مي‌تواني مانند لئوناردو داوينچي يك دانشمند باشي و اين توانايي را براي ترسيم ايده‌هايت استفاده كني. ولي هنوز نمي‌دانم آيا تابستان به كلاس‌هاي هنري بفرستمش يا نه. ترديد دارم. خودش بايد انتخاب كند. نمي‌خواهم مجبورش نمايم. ولي اين را مي‌دانم كه انسان براي «هنر» خلق نشده است. هنر انسان عبادت است و عبادت در علوم پايه و نقاشي و موسيقي و مانند آن نيست. تكليف انسان در علوم انساني‌ست. آن‌چه علم واقعي‌ست در اين حيطه است و ما رواياتي داريم از رسول خدا (ص) در اين‌كه به چه علمي بپردازيد تا زيانكار نباشيد. ممنون از توجهي كه داشتيد. چقدر تربيت كودكان سخت است. انسان لحظه‌اي فكرش خلاص نمي‌شود. آينده‌شان وقتي دست توست، سنگيني مي‌كند و رهايت نمي‌سازد. اين فكر كه چه كنم تا بهترين باشند؛ در دستيابي به هدف و غايت. در پناه خدا.