سلام. من سايت شما را مراجعه كردم. هيچ كالايي نديدم كه قيمت داشته باشد. خريد اينترنتي هم كه در اين سايت ممكن نيست. به نظرم كاش اين امكان فراهم مي‌شد. ظاهراً بايد مستقيم با فروشنده تماس گرفت. ياعلي.

دل چيز عجيبي‌ست. كلاً عرض مي‌كنم. آدم را معمولاً به زحمت مي‌اندازد. إن‌شاءالله خداوند از نان و كوبيده‌هاي بهشتي به شما عطا فرمايد. :)

سلام. خيلي عالي‌ست. موفق باشيد.

سلام. بله صحيح مي‌فرماييد. دقيقاً همين‌طور است. اين‌كه ادعا كنم توانستم. تمام تلاش من اين است كه مصرّاً بگويم توانستم و مي‌توانم. اما اين‌كه در آن نوعي خودخواهي باشد، نمي‌توانم انكار كنم، ولي گاهي خودخواهي «فردي»‌ نيست كه «نوعي»ست. يعني مي‌خواهم نشان دهم در جامعه‌اي كه زنان آن شتابان خانه‌ها را به نفع اشتغال در جامعه رها مي‌نمايند، مردها مي‌توانند از پس وظايف مادرانه بر آيند. قصد دارم نشان دهم كه مادري آن‌قدر مهم است كه ارزش دارد انسان تمام عمر خود را صرف آن دارد. مي‌خواهم ثابت كنم، چطور وقتي يك روباتي مي‌سازند دو قدم راه مي‌رود، عالم و آدم را كر مي‌كنند از بس هورا مي‌:كشند، چطور است وقتي قدرت به مادر داده‌اند كه «انسان» خلق كند، احساس حقارت مي‌كند كه «خانه‌دار» است. بله، خواستم فخر بفروشم كه «خانه‌دار» هستم، اگر چه زن نيستم. مقام و منزلت خانه‌داري را نشان مي‌دهم با اين تعريف و تمجيد. مي‌خواهم زنان جامعه‌ام كه شيفته بيگاري براي شركت‌ها و ادارات شده‌اند، دريابند كه تربيت كودكان خود شغلي‌ست بسي دشوارتر از كار در هر شركت و اداره‌اي. خودش يك پروژه بزرگ است، طولاني و پيچيده. چيزي مانند خلباني! داري آدم‌هايي را هدايت مي‌كني كه آينده جامعه را مي‌سازند. دختري كه به عشق مهندس شدن از خانه مي‌گريزد و به دانشگاه پناه مي‌برد، بايد بخواند و دريابد بزرگ‌ترين معماري عالم در خانه صورت مي‌پذيرد، وقتي كه شخصيت يك يا چند انسان را «طراحي» مي‌:كني؛ عمارت‌هايي كه قرن‌ها را در هم مي‌پيچد. تصوّر كنيد چنگيزخان مغول را كدام مادر زاييد و تربيت كرد؟! چند قرن از زندگي بشريت به جهت خلقت و تربيت او تغيير كرد؟! عقب افتاد و ضايع شد؟! مادري كه چنگيز و يزيد و هيتلر مي‌آفريند، مي‌تواند امام خميني (ره) خلق كند و دنيا را در جهتي ديگر بچرخاند. من خودخواهانه از «خانه‌داري» مي‌نويسم تا براي مادرنماهاي جامعه‌ام رجز بخوانم! همين!

تشكر.

سلام. قطعاً همين است كه مي‌فرماييد. تمام اين فعاليت‌ها مربوط به نقش كليدي مادر در تربيت است. اصلاً مگر تربيت بر عهده مادر نيست؟ وقتي كه مادر در خانه است و پدر بيرون از خانه، امورات خانه بر عهده مادر. هر كس كه بيشتر در كنار فرزندان باشد، اعتماد پديد مي‌آورد و تربيت نيازمند اعتماد است. بدون اعتماد تربيت شكل نمي‌گيرد. بنابراين نقش مادر در تربيت ترديدي نيست كه اصلي‌ست. اما فرزندان من مادر ندارند. هشت نه سال است. از زماني كه كودك بودند. از زماني كه سيدمرتضي دو ماهه بود و سيداحمد يكساله و مريم دو ساله، از همان وقت، من هستم و آن‌ها. يكي دو سال نخست مادر خودم همكاري مي‌كرد. ولي بعد ايشان نيز به دليل كهولت سن نتوانست و ما چهارتايي تنها شديم. تمام اين هفت هشت سال اخير، نقش مادري و پدري را مشتركاً خود برعهده داشتم. از اين رو، آن ارتباطي كه بايد بين مادر و فرزند شكل بگيرد، در خانه ما، استثنائاً، تأكيد مي‌كنم، استثنائاً بين پدر و فرزند شكل گرفته است. البته به لطف خداوند گمان مي‌كنم كه موفق بوده‌ام. تا آينده چطور نشان دهد. تشكر از توجهي كه داشتيد. محتاج دعاي خير هستيم.

دستور نان درست كردن در اينترنت زياد است. من هم چند سال پيش چند جستجوي ساده كردم و دستوري را برگزيدم كه به نظرم راحت مي‌آمد. اما آن‌چه به تجربه يافتم اين‌كه هر چقدر از روغن كم كني و به آب اضافه كني، نان نرم‌تر مي‌شود و اگر به جاي آب، روغن را بيشتر كني، تردتر مي‌شود، شبيه به بيسكوييت. من اين بار به جاي آب شير ريختم و طعم نان بهتر شد. من ياد گرفتم كه ابتدا روغن و آب را در هم‌زن بريزم و سپس آرد مخلوط شده با بكينگ‌پودر را اضافه كنم. اين كار را ادامه مي‌دهم تا خمير به حدي برسد كه به ديواره‌هاي ظرف نچسبد و خود را بگيرد. بعد با دست ورز مي‌دهم. نسبت آب و روغن است كه تعيين مي‌كند ميزان نرمي يا ترد بودن نان چقدر باشد. نانوايي‌ها اصلاً روغن نمي‌ريزند و نان‌شان خيلي نرم مي‌شود. يك‌بار روغن را زياد كردم و دقيقاً چيزي شبيه به بيسكوييت تحويل گرفتم كه اتفاقاً بچه‌ها خيلي دوست داشتند. در نان كمي شكر و اندكي نمك، طعم بهتري ايجاد مي‌كند. شما هم خودتان استادتر از بنده هستيد و نيازي به توضيح حقير نداريد. موفق باشيد و در پناه حق! :)