من سال 1376 طلبه شدم و آمدم قم. قبل از آن عضو بسيج بودم و پيوسته، شايد بشود گفت هر شب، مسجد محل. از سال 1372 اهل رفتن به مسجد. پاي منبر بسياري از علما نشستم. از دوران راهنمايي تا دبيرستان و پيش‌دانشگاهي. آن‌چه من از زبان علما شنيدم، هزاران بار، بلكه بيشتر، اصرار بر امر به معروف و نهي از منكر و همچنين شيوه انجام آن. مراحل سه‌گانه‌اي كه معمولاً به ما مي‌گفتند. سيره علما را هم كه نگاه مي‌كردم، پيوسته خودشان اهل مبارزه با منكر بوده‌اند. كوچك‌ترين منكرها را هم حتي اگر حساب كنيم، بارها مي‌ديدم كه اهل علم هستند كه در خيابان به منكرات عكس‌العمل نشان مي‌دهند. همين چند سال پيش مگر نبود كه يك طلبه‌اي با لباس روحانيت به خاطر همين نهي از منكر در تهران چاقو خورد و شهيد شد؛ اولين شهيد امر به معروف! بزرگ‌ترين منكرها را هم كه حساب كنيم، مگر همين اهل علم نيستند كه مدام به اختلاس و ربا و فساد و مسئولين و هر خلافي كه مي‌بينند گير مي‌دهند. شما همين شبكه‌هاي مجازي را ببينيد فراوان است از فيلم‌هاي علما و منبري‌هايي كه دارند نهي از منكر مي‌كنند. آقاي كافي و فلسفي و خزعلي و دانشمند و بگيريد تا ماندگاري و رفيعي و پناهيان و ... اووووه خيلي زيادند. شما حتي تلويزيون را هم روشن كنيد، تا به يك روحاني فرصت مي‌دهند صحبت كند، شروع مي‌كند تاختن به منكرات اجتماعي. اصلاً نهي از منكر عادت اهل علم است. من متوجه نمي‌شوم منظور شما از امر به معروف چيست كه در زندگي علما نمي‌يابيد. مگر بد رفتاري شوهر با زن منكر نيست؟ مگر خوردن مال مردم منكر نيست؟ مگر بي‌نمازي منكر نيست؟ آقاي قرائتي كم نهي از منكر كرده است؟ شما منبر علما را جمع كنيد و آمار بگيريد، من بعيد مي‌دانم زير 80 درصد آن‌ها حاوي نهي از منكر نباشد. مگر نهي از منكر اين است كه يقه شخص فاسد را بگيرند و در خيابان كتك بزنند؟! نهي از منكر اين است كه اهل فساد و منكر را از اين كار «نهي» نمايند. نهي ابتدا با ابراز انزجار قلبي‌ست و سپس بيان با لسان و زبان. مرحله سوم نيز مربوط به نيروي انتظامي و حاكميت است كه با منكر برخورد قضايي نمايد. اگر كسي نمي‌داند نهي از منكر چه جوري‌ست به گمانم بايد بيشتر پاي منابر بنشيند. من خودم به خاطر همين كه مي‌ديدم اين آخوندها اين‌طور به سنّت‌هاي ناشايست مي‌تازند خوشم آمد و طلبه شدم. اين‌كه مي‌ديدم در مقابل ظلم ايستادگي مي‌نمايند.