...فاصله طبقاتي هم كه ناشي از اقتصاد ربوي‌ست برچيده مي‌گردد. وقتي پول پول نياورد و به عنوان كالا محسوب نگردد، فاصله درآمدي كاهش مي‌يابد. نمي‌شود كه يكي هزارهزار ميليارد داشته باشد و يكي به نان شب محتاج. بله، در گذشته خان‌ها بودند كه با استثمار مردم و غصب اموالشان ثروتمند مي‌شدند، اما فرض ما اين است كه در عصر حاضر دولت با چنين غاصباني مبارزه مي‌كند و تنها روش استثمار، همان اسكناس است كه از طريق تورّم پيوسته درآمد دهك‌هاي پايين جامعه را مي‌دزدد و به جيب دهك‌هاي بالايي سرازير مي‌كند، زيرا آن‌ها به جاي اسكناس، كالاهايي با ارزش پايدار نگهداري مي‌كنند كه در طول زمان كاهش نمي‌يابند. ديگر اين‌كه درآمد يك كارگاه آن‌قدر نيست كه بتواند تبليغات خود را به حدّي وسيع انجام دهد تا سبك زندگي را تغيير دهد! اما درباره دستگاه پيشرفته توليد، دستگاهي كه فقط يك اپراتور و كارگر داشته باشد، خير، توليد را اين‌طور نمي‌شود ديد. زيرا حتي اگر چنين دستگاهي وجود داشته باشد، اپراتور آن بايد تمام تنظيمات كار با اين دستگاه را ياد بگيرد، مهندسي آن را، وقتي خراب مي‌شود، وقتي مواد اوليه نقص دارد، كارشناسي مواد را بايد بداند، منابع خريد و تهيه مواد اوليه را، روابط عمومي جهت توزيع محصول را، روش برخورد با مشتريان را، نحوه باز و بسته كردن دستگاه را، خلاصه اين طور نيست كه دگمه را بزند و محصول توليد شود. الآن در يك كارخانه حتي اگر يك دستگاه تمام اتوماتيك هم داشته باشيم، صد نفر نيز داريم تا حوائج و نيازهاي اين دستگاه را تأمين نمايند. چون از تأمين مواد اوليه نصب و نگهداري دستگاه و توزيع محصول همه بر عهده كارخانه است. ضمن اين‌كه در واقعيت، تنها درصد بسيار اندكي از كالاها هستند كه قابليت چنين توليدي را دارند. فرض بفرماييد كارگاهي كه قرار است همين دستگاه فوق پيشرفته را توليد كند، آن كه ديگر يك دستگاه اتوماتيك ندارد. آن‌جا نياز به طراحي و تست و هزار عمل ديگر است. در كنار همه اين مباحث، اين نكته را فراموش نفرماييد كه وقتي ما از «كارگاه خانگي» صحبت مي‌كنيم، با يك يا چند خانواده مواجه هستيم. خانواده هميشه درگير مسائل اخلاقي‌ست...