سلام بر شما. ماركس يكي از بهترين دانشمنداني بود كه توانست اقتصاد سرمايه‌داري به خوبي تحليل نمايد. كتاب سرمايه (كپتال) وي را اگر بخوانيد، با بلايي كه نظام سرمايه‌داري از طريق ايجاد كارخانه‌ها سر بشريت آورد آشنا مي‌شويد. استاد حسيني (ره) نيز كه بنده ارادت فراوان به ايشان داشتم، پيوسته در تحليل نظام كارخانه‌ها نكات جالبي را طرح مي‌فرمودند. كارخانه اساساً نوعي از برده‌داري بسيار پيچيده است كه بشريت را به سقوط مي‌كشاند. اما وقتي از كارگاه‌هاي خانگي سخن مي‌"گوييم، از يك سو «خانواده» را به جاي «فرد» واحد توليدكننده در نظر مي‌گيريم. برخلاف اين‌:كه در دنياي مدرن، فرد هويت مستقلي دارد و اين فردگرايي تا جايي پيش مي‌رود كه فرد را «تنها» و بي‌پشتوانه مي‌نمايد تا به راحتي خرج سرمايه گردد، در يك جامعه ايده‌آل، هويت به خانواده تعريف مي‌شود. يعني اگر قرار است مثلاً خودرو توليد كنيم، كارخانه آن بايد در حد يك كارگاه كوچك شود و در اختيار چند خانواده به جاي چند فرد قرار بگيرد. اين‌جا نمي‌گوييم آقاي فلان و بهمان كه مي‌گوييم خانواده فلان و بهمان. بعضي از اعضاي همان خانواده سرمايه را تأمين مي‌نمايند و بعضي مديريت مي‌كنند و بعضي به عنوان كارگر كار. اين اتفاق در گذشته تمامي جوامع سنّـي هم اتفاق مي‌افتاد. منتها بحث سر اين است كه چگونه مي‌توان انباشتگي سرمايه‌اي كه نظام كاپيتاليستي و اقتصاد ليبرال از طريق به دست گرفتن گردش مالي با توليد اسكناس و مبنا قرار دادن ربا در وام‌ها به دست آورد را بدون اين آسيب‌ها تحصيل نماييم. ما اگر بتوانيم نذر و وقف را جايگزين ربا كنيم، همان سرمايه هنگفت را تجميع مي‌نماييم كه مي‌تواند صنعت را به پيش ببرد، اما اين‌بار در همان شكل سنّتي خانوادگي. اين‌جا ديگر كودك شما ناگزير نيست 12 سال در مدرسه درس بخواند تا تازه سطح صفر سواد در جامعه را كسب كند. او از همان كودكي در كنار خانواده تخصص فرا مي‌گيرد، تخصصي كه هر خانواده به دست آورده و به عنوان يك دانش و تجربه خانوادگي به نسل‌هاي پس از خود انتقال مي‌دهد.