اجازه دهيد بيشتر توضيح دهم، بلكه متوجه شويد. شما يك علمي را ساخته‌ايد به نام علم لغت، واژه‌شناسي يعني. اين علم براي اين است كه به شما ياد بدهد تا چطور حروف و صداها را در كنار هم قرار دهيم تا كلمه بسازيم؛ كلمه‌هايي كه صحيح باشند، درست باشند و به درد ارتباط با انسان‌ها بخورند. يك علم ديگر هم شما درست كرده‌ايد كه در زبان فارسي به آن مي‌گوييد علم نگارش. اين علم به شما ياد مي‌دهد كه چطور اين كلمه‌هايي را كه حالا ساخته‌ايد يا نساخته‌ايد و گمان مي‌كنيد كه ساخته‌ايد و شايد هم گمان نمي‌كنيد ساخته‌ايد و صرفاً ظنّ داريد كه البته مي‌دانيد كه حجّت نيست مگر اين‌كه اماره باشد آن هم مي‌دانيد كه فقط اگر به يك قطع منتهي شود. علم ديگري كه شما داريد علم منطق است. منطق يادتان مي‌دهد كه چطور حالا كه كلمه‌ها را با علم نگارش تركيب كرده‌ايد و جملات را ساخته‌ايد، در كنار هم قرارشان دهيد تا كلامتان مفهوم داشته باشد و معنادار گردد و به درد ارتباط با انسان‌ها بخورد، نه اين‌كه صرفاً غيرآدميزاد آن را بفهمد كه البته آن نيز به مدد علم غيب است. چرا كه اگر علم غيب نباشد و از نيت دروني شما و افكار قلب و دل شما مطلع نباشد كه هرگز نمي‌تواند اين تركيب‌هاي بي‌معنايي را كه كنار هم قرار مي‌دهيد درك نمايد. متوجه عرض بنده شديد؟!