... وقتي ما مي‌دانيم كه مشاهده‌كننده در فعل مشاهده تأثير دارد، انسان داخل در موضوع فيزيك مي‌گردد. موضوع فيزيك مي‌شود «طبيعتي كه انسان مشاهده مي‌كند و در آن تصرّف مي‌نمايد». با اين دقّت، تمامي علوم، انساني هستند و همان نگراني‌هايي كه در علوم انساني هست، در آن‌ها هم وارد مي‌شود. يعني فرضيات متفاوت يك انسان ملحد و يك انسان موحّد تأثير مستقيم در برداشت‌هاي آن‌ها از قوانين علمي مي‌نهد. اما اگر به سراغ فرهنگستان علوم اسلامي قم برويم، البته كه استاد حسيني (ره) مدعي بوده‌اند روشي توليد كرده‌اند براي توليد علوم تجربي. روش ايشان شامل سه مرحله اصلي است: ارتقاء روش اجتهاد در حوزه‌هاي علميه، ارتقاء روش تجربي در توليد معادلات علمي مبتني بر نتايج اجتهادي و در نهايت، توليد معادلات كه همان علم مي‌باشد. امروز وقتي انيشتين معتقد مي‌شود خدا تاس نمي‌اندازد، عليّت و جبر درون آن مي‌شود اكسيوم و اصل غيرقابل تغيير براي دستيابي به معادله مثلاً نسبت جرم و انرژي. هايزنبرگ كه اساساً همه چيز را احتمالي مي‌كند و قطعيت را بر مي‌چيند، جبر كه مي‌رود يك دنياي جديد در فيزيك توليد مي‌شود كه همه چيزش متفاوت است...