و عليكم السلام و رحمة الله و بركاته. احتمالاً قبل‌تر با نام ديگري مطلب مي‌نوشتيد، زيرا به خاطر نياوردم كدام رويدادها را مي‌فرماييد. كنجكاو شدم بدانم چه مطالبي را براي فرزندانتان نگفتيد و ترجيح داديد ندانند. گاهي خاطر فرزند مشوّش شود بهتر است از اين‌كه چيزي نداند و بي‌تجربه بماند و در ابهام عمر سپري كند. فرزندان من كه امروز خيلي خوشحال و سرزنده هستند. با دانستن تمام آن‌چه كه اتفاق افتاده، وقتي نقطه ابهامي در زندگي خود نمي‌بينند، راحت‌تر سختي‌ها را تحمل مي‌كنند و در تحمل مشكلات مشاركت مي‌كنند. انسان با دشواري‌ها رشد مي‌كند و با تلاش براي رفع آن‌ها ياد مي‌گيرد. تمام آن‌چه در وبلاگ نوشته‌ام را پيشاپيش با فرزندانم در ميان گذاشتم، حتي وقتي كوچك بودند. امروز دستاورد آن روحيه قوي و محكم است. گاهي خيلي راحت مرا نصيحت مي‌كنند و اشتباهات گذشته‌ام را تذكر مي‌دهند. اين مي‌شود پلي براي آينده خودشان. مي‌فهمند چه كنند تا مثل من نشوند. از اين بابت خرسندم. امروز 18 و 17 و 16 سال دارند. ولي بيشتر از اين سن مي‌فهمند و درك مي‌كنند. اصلاً وقتي انسان چيزي را پنهان نكند، اول خودش آرام است، بعد ديگراني كه در كنار او زندگي مي‌كنند. تجربه خوبي براي من بود. موفق باشيد و در پناه خدا. سپاس از اين‌كه نظر خود را نوشتيد.