دقت كنيد، مطالب با هم خلط نشود. شما يك مدير براي نظام داريد و يك دستگاه علمي براي نظام. الآن در غرب دانشگاه‏ها چگونه فعاليت مي‏كنند؟‏ آيا فعاليت آن‏ها دست اوباما را مي‏بندد و يا بيشتر باز مي‏كند؟ در گذشته نيوتن مي‏آمد يك حرفي مي‏زد و تا ساليان سال به عنوان تئوري او مطرح بود، بعدها همكاري شد و يك حرف را مثلاً هايزنبرگ و بور با هم مي‏زدند. اما الآن دقت كنيد ديگر اين طور نيست، ديگر از اخبار نمي‏شنويد كه مثلاً استفان هاوكينگ به تنهايي به يك تئوري رسيده است. الآن در غرب تمام دستاوردهاي علمي مربوط به مراكز پژوهشي است. البته كه اين مراكز ليدر و مدير دارند، اما نتيجه محصول همكاري افراد است. تازه مراكز هم از طريق همايش‏ها و انتشار ژورنال‏هاي علمي پيوسته دستآوردهاي خود را به اشتراك مي‏گذارند و پيوسته به نقد و نقض تئوري‏هاي هم مي‏پردازند. نتيجه چه مي‏شود؟ رشد علم به ساعت مي‏رسد! چشمت را كه بستي، صبح كه از خواب پاشدي، يك فناوري جديد در بغلت مي‏اندازند، چيزي كه تا ديروز نبود! كامپيوتر كه مي‏خري، نگراني كه نكند دو روز ديگر يك cpu جديد بيايد و من رايانه‏ام ديگر قديمي محسوب شود و دموده شوم! اين را قياس كنيد با آن‏چه در حوزه است. ما هنوز با تك‏تك آدم‏ها كار مي‏كنيم! ما نياز به شبكه تحقيقات داريم، بايد مراكز زحمت كار علمي را بر عهده بگيرند و نه فقط يك آدم! اگر چه آن آدم بايد بالاي سر آن جماعت باشد. شبيه آن كاري كه آقاي مكارم براي تفسير نمونه انجام داد با آن گروه 15 نفري‌اش!