درود بر درودتان! در حقيقت اين طور فهميدم از كلام‌تان كه شما مطالب و فرمايشات استاد را همان لحظه خلاصه مي‌كرديد و در قالب يك گزاره منطقي در يك سطر مي‌نوشتيد و هنگامي كه متن را مشاهده مي‌كرديد صرفاً سرفصل‌ها و تيترهاي مطالب ديده مي‌شد كه همان امّهات بحث بوده است. مطلب دومي كه از فرمايش شما متوجه شدم اين است كه آن مطالبي كه تكه‌تكه در وبلاگ قرار داده مي‌شود، خيلي ثمره‌اي به مخاطب نمي‌دهد، به جهت شباهت به داستان و خروج از يك روند منطقي. يعني خواننده وقتي مطلب شماره دو را مثلاً مي‌خواند، برداشت او از مطلب شماره يك «مرده» و از بين رفته است، پس اثرپذيري مناسب را ندارد. ديگر اين‌كه همين سريالي بودن ناشي از به نتيجه نرسيدن خود نويسنده در بيان مطلب است. اين را بنده از كلام شما برداشت كردم. ممكن است همين‌طور باشد كه مي‌فرماييد. ولي تمام مطالبي كه به صورت سريالي درج شده‌اند، قبلاً به صورت كامل موجود بودند، ولي به دو دليل: نخست اين‌كه پارسي‌بلاگ اجازه نمي‌دهد بيش از تعداد معيّني كاراكتر در هر پست وبلاگ ارسال شود، ديگر اين‌كه به نظر مي‌رسيد تمام مطلب با هم طولاني شده و ملال‌آور گرديده و در نتيجه خواننده را با همان نظر اول منصرف كرده و از خواندن بازمي‌دارد، به صورت بخش‌بخش ثبت گرديدند. اولين تجربه متن طولاني من اين بود: http://rastan.parsiblog.com/Posts/45 كه چون پارسي‌بلاگ اجازه درج اين همه متن را نمي‌داد، جداگانه ارسال كردم و تنها لينك آن را اين‌جا گذاشتم. بعد متوجه شدم اقبالي را جلب نمي‌نمايد. تشكر از نكات خوبي كه بيان فرموديد. در پناه حق. آسمانتان بي‌دود!