...براي بار پنجم در كنكور ثبت نام كرده، قلم‌چي هم اسم نوشته، به كوب مي‌خواند براي قبولي. وقتي ديد با نگهداري سه فرزند خردسال نمي‌تواند، رفت خانه پدرش. بعد هم دادگاه رفت و شكايت. آن‌جا در دادگاه براي اين‌كه نظر قاضي دادسراي ويژه روحانيت را عليه من جلب كند، مدام اصرار داشت كه اين آقا زن دوم گرفته بود و به من فشار آورده بود. وقتي هم مي‌گفتم خود ايشان اصرار داشت و موافق بود، به قاضي گفت: «مرا تحت فشار گذاشته بود و براي اين‌كه زندگي‌ام از دست نرود تظاهر مي‌كردم كه موافق هستم!» باور نمي‌كردم كه در دادگاه مي‌توانند بعضي اين‌قدر راحت دروغ بگويند. بله. مسأله اين است كه قاضي هم تحت تأثير اشك‌هاي ايشان قرار گرفت و پذيرفت من مقصر بوده‌ام! با فرمايش شما موافق هستم كه سن دختران از ازدواج گذشته و اصلاً ازدواج در سال‌هاي اخير تبديل به رؤيا شده؛ هم براي دخترها و هم پسرها. اما تغيير فرهنگ جامعه از يك يا دو نفر كه اعتبار اجتماعي محدودي دارند آغاز نمي‌شود. بايد در نظام فرهنگي جامعه تغييري صورت پذيرد. مسئوليني كه ساختارها در اختيارشان است، بايد برنامه‌ريزي كنند و بعد از طريق رسانه فرهنگ‌سازي نمايند. چند سال پيش را كه از خاطر نبرديم، يكي دو تا از روحانيون فعال در رسانه، درباره اين موضوع صحبت كردند و بلافاصله طرد شدند. امروز اداره جوامع مثل قرون و اعصار گذشته نيست. امروز رسانه‌هاي ارتباط جمعي قدرتمندند، پس فرهنگ عمومي خيلي قوي‌تر از گذشته، زورش به هر مخالفي مي‌رسد و به قول يك استادي: «اگر نمي‌تواني هماهنگ‌كننده باشي، نبايد هماهنگي جامعه را بر هم بزني». بايد طرح نوشت، جلسه گذاشت. گفتگو كرد. راه حل پيدا كرد. مسئولين فرهنگي را متقاعد ساخت و از يك زاويه صحيح براي اصلاح فرهنگ اقدام نمود. با ازدواج دوم يك يا دو نفر نه تنها اتفاقي نمي‌افتد، بلكه بهانه به دست دشمن ...

...بود. زن اول فرصت بيشتري يافته بود تا به مطالعه برسد و زن دوم كارهاي خانه را مي‌كرد، با ميل خودش. حتي مي‌رفت خريد و تمامي را برعهده گرفته بود. راضي هم بود. ولي طبقه بالاي ما كه برادرم زندگي مي‌كرد، زن‌برادرم متوجه رفت و آمد يك زن ديگر شد. قضيه را فوري تلفني به خواهرم در تهران اطلاع داد و او نيز به سرعت به مادرم. چند روز بعد پدرم تلفني از تهران زنگ زد و هر چه از دهانش درآمد به من گفت: «تو قاتلي، رفتي زن دوم گرفتي تا زن اولتو بكشي، آدم نيستي و از اين حرف‌‌ها». من مؤدبانه پاسخ دادم و گفتم خودتان تشريف بياوريد خواهيد ديد كه اين‌طور نيست. پدرم آمد قم و نهار مهمان ما بود. هر دو زن سفره را آماده كردند و با پدرم چهارنفري نهار را خورديم و وقتي رفتار خوب آن‌ها با هم را ديد، با خوشحالي به تهران بازگشت. چند روز بعد مادرم تنها به قم آمد. من سر كار بودم. آمد خانه و با هر دو زن صحبت كرد. به زن اول گفت: «فكر كردي پسر من چرا زن دوم گرفته؟ چون تو عرضه شوهرداري نداشتي. حالا هم تو هستي كه باختي. چند وقت ديگه هم تو رو از خونه پرت مي‌كنه بيرون!» و با زن دوم هم جداگانه صحبت كرد و گفت: «تو فقط خدمتكاري. فكر كردي مردها زن دوم براي چي مي‌گيرن؟ زن اول مي‌شه رئيس و تو كنيز!». من كه آمدم خانه، به من هم چنين گفت: «اگر تو چنين غلطي رو ادامه بدي، پس فردا بابات هم هوس مي‌كنه از اين غلطا بكنه. بعد هم شوهر خواهرت.» نظر ايشان اين بود كه موفقيت من در ازدواج دوم مثل يك ويروس در خانواده پخش شده و همه را هوايي خواهد كرد. ايشان هم روز بعد رفت تهران. از همان روز بعد مشكلات شروع شد. زن اول مدام غر مي‌زد و روابطش را با زن دوم قطع كرد. من هم آن‌قدر درآمد نداشتم تا دو خانه مستقل داشته باشم. يك شب در اتاق بودم و يك شب هم در گوشه هال، پيش زن دوم. بعدها زن اول گفت كه شب‌هايي كه پيش او نبودم خيلي رنج برده و ناراحت شده از اين‌كه من پيش يك زن ديگر بوده است و مثلاً در دادگاه طلاق (سه سال بعد) مي‌گفت كه آن روزها از شنيدن صداي دوش حمام بسيار عصباني مي‌شده است! من هم وقتي ديدم اوضاع اين‌طور است، هر دو زن را صدا كردم و يك ضبط روشن كردم و گفتم مي‌خواهم حرف‌هاي آخر را بزنم. شرايط را برايشان توضيح دادم و گفتم ...

سلامممممممم.........خيلي ممنون از وب سايت خوبتون که فوق العاده عاليه....واقعا متشکرم....
خوشحال ميشم به منم سر بزنيد