البته كه متفاوت است. اصلاً نمي‌شود كه متفاوت نباشد. استاد حسيني(ره) آن تسلّطي كه استاد اكبرنژاد بر فقه و اصول دارد را نداشتند. حقيقتاً نداشتند. استاد حسيني(ره) تنها با ريشه‌هاي فلسفي مي‌توانست كل اصول فقه موجود را يك‌باره نقد نمايد و كنار بگذارد، با حمله به مباني آن. اما ايشان با احاطه‌اي كه به كثرات علم اصول و نظريات تمامي فقهاي مشهور تاريخ شيعه دارد به صورت ريز به ريز تك‌تك ايرادات مباحث و انحرافات آن‌ها را نشان مي‌دهد و نقد مي‌كند. اين دقّت نظر اگر ضميمه شود به آن مباني فلسفي، اميد است كه اتفاق مباركي بيافتد. تا كنون 44 جلسه بحث تاريخ فقاهت ايشان از راديو معارف پخش شده است كه بنده تا اين لحظه 35 جلسه از آن‌ها را با دقت گوش كرده‌ام. از اين نشاني مي‌توانيد دسترسي داشته باشيد به فايل‌هاي صوتي اين برنامه: http://radiomaaref.ir/persian/modulespage.aspx?modulename=radiomaaref_VAprogram&id=860&PortalID=12 . بسيار دقيق و موشكافانه به تاريخ علم اصول پرداخته‌اند. اگر نظر بنده را جويا شويد، عرض مي‌كنم كه بي‌شك آينده متعلّق به اين جريان است و اگر مباني فلسفي و روشي استاد حسيني(ره) را كه اجمال دارند بتوانيم با اين بحث‌هاي مطروحه در كثرات پيوند بزنيم، ما هم در تحوّل حوزه نقش خواهيم داشت و اگر نتوانيم، اين جريان مسير خود را طي خواهد كرد و حالاحالاها انديشه استاد حسيني(ره) در عمق نوارها و جزوات مدفون خواهد ماند. اين جريان نيز در آينده نزديك يا موفق خواهد شد و حقانيت خود را اثبات خواهد كرد و يا دچار سكون شده، كار را به دست جريان ديگري در آينده دور خواهد سپرد. خلاصه عرض كنم؛ مباني نظري و فلسفي استاد حسيني(ره) كافي نيست و نمي‌تواند تحوّلي را در شرايط امروز حوزه عهده‌دار گردد، مگر اين‌كه بتواند خلأهاي خود را تكميل نمايد و اساتيد موجود عقبه كافي براي ورود به اين عرصه را ندارند. جريان تحوّل حوزه آن‌چنان به هم پيچيده كه نظام نيز از آن نااميد گشته و با تفكيك حركت خود از حوزه، سعي نموده خود را از آسيب‌هاي تحوّل‌نايافتگي آن در امان بدارد. خدا به داد طلبه‌ها برسد اگر پيش‌بيني‌هايي كه مي‌شود به تحقّق بيانجامد! بحث «نفوذ در حوزه» و طرح «حوزه انقلابي» را دست كم نگيريد. آسيب به نقطه‌هايي رسيده است كه آقا اين مطالب را طرح فرموده‌اند!