اگر انسان را از خانواده جدا كني، به بهانه مبارزه و جهاد و...، مسخ مي‌شود. مي‌شود مانند ربات و در هر چالش تئوريكي كه بياندازي‌اش مي‌افتد. بي‌هويت مي‌شود و تبديل مي‌گردد به عامل سازمان! موجودي عملگر و بدون فكر. در اين دام كه «سازمان مي‌انديشد، تو فقط عمل كن!» و اين بزرگ‌ترين فريبي است كه اسلام اساساً آمده است تا با آن مبارزه كند. دين آمده تا دفائن عقول را استخراج كند. انسان بايد با عقل خود تكليف را بفهمد و به آن عمل نمايد. خدا رحمت كند عين صاد را كه به حق تذكر مي‌داد: «بهره انسان از عملش به اندازه بينش اوست». برو و حرف‌هاي اين بريده‌ها از سازمان مجاهدين خلق را بخوان. http://rastan.parsiblog.com/Posts/96 درددل‌هاي اين خانم را بخوان. http://movashah.ir/o/m.doc يك دوره مفصل درباره با اين سازمان تحقيق و مطالعه كردم. شگفت‌زده خواهي شد وقتي ببيني چقدر روش‌هاي آن مسعود با شيوه‌هاي رفتاري اين مسعود تشابه دارد! من كه شدم. رفتار اين را ديده بودم، رفتار آن را هم با مطالعه دريافتم. بله برادرم. خيلي دردناك است. ولي فريب ابليس شاخ و دم ندارد. انسان را درون‌تهي و بي‌هويت مي‌نمايد از طريق تشويق‌ها و توبيخ‌هاي سازمان‌يافته. وقتي مسعود به من گفت: «من 48 ساعت كار فكري كردم تا اين‌كه تصميم گرفتم روح‌الله رو بفرستم از خونه شما خواهرشو بياره». اين يك توبيخ سازمان‌يافته نيست؟! با بردن زن من از خانه‌ام، مرا تنبيه سازماني نكرده‌اند؟! اين‌ها شوخي‌ست برادرم؟! خير، نيست. لطفاً درباره منافقين بيشتر مطالعه كن تا متدهايشان را دريابي. موفق باشي.