سلام. موافقم، با اين‌كه دخترم به خودم رفته. حتي يك پيچش خاصي در ابرويش هست كه عين همان در ابروي من نيز نهاده شده. ممنون از حسن نظر شما. واقعاً هر وبلاگ‌نويسي خوشحال مي‌شود وقتي ببيند خواننده دارد. اما واقعاً تمايل ندارم سبب سردرد ديگران شوم. آن‌چه را مي‌بينيد چونان قصه بخوانيد، مثل يك رمان، خيلي درگير واقعي بودن يا نبودنش نشويد. هر چه بود گذشت و امروز جز خاطره (و البته كينه‌هايي در پس آن خاطره‌ها) باقي نمانده است. ما كه شاديم، من و سه فرزند خردسالم. همين الآن هم مشغول بازي و شادي هستند. دنيا زياد طول نمي‌كشد. هر كسي چند ده سالي براي امتحان مي‌آيد و مي‌رود، قبل از آن‌كه زياد سخت شود. زندگي ما آن‌سوست. زندگي جاويدان ما انسان‌ها پس از قيامت است. اميد كه جايمان خوب باشد آن‌جا. موفق باشيد.