يک والد خوب والدي است که ذهن فرزندش از او آسوده باشد و به فرزند توانايي و قدرت آسوده فاصله گرفتنِ را بدهد. وقتي فرزندتان از شما دور نميشود وقتي هميشه نگران شماست وقتي تمام برنامه هايش را با شما تنظيم ميکند... نه نشانه وفاداري او بلکه نشانه آسيب خوردگي اوست. توجه کنيد وقتي مرتب با فرزندتان صحبت ميکنيد و در گفتگوها گوشزد ميکنيد که در اين زندگي، چقدر سختي و عذاب کشيده ايد چقدر رنج ديده ايد و….در واقع مرتب به فرزندتان القا ميکنيد که من قرباني اين زندگي هستم و تو تنها چشم اميد و ناجي من هستي. حالا او خودش را نجات دهنده شما تصور ميکند و هيچ لحظه اي را براي نجات شما از دست نمي دهد، غافل از اينکه خودش تمام زندگيش را با نگراني براي شما از دست ميدهد.