سلام. انسان قدرت تصرّف و تغيير در بسياري از اشياء پيرامون خود را دارد، مي‌تواند يك سنگ را ذوب و نرم نموده، شيشه بسازد. مي‌تواند خاك را گل كرده، انواع كوزه و ظروف متعدد خلق نمايد. اما انسان، بر اساس استدلالي فلسفي، نمي‌تواند «در خود» تصرّف كند و «حالات و روحيات» خود را تغيير دهد. ما انسان‌ها قادر نيستيم «نفس» خود را تغيير شكل دهيم. بلكه اين كار تنها از آن‌هايي بر مي‌آيد كه بر نفس ما تسلّط داشته باشند، خدا مي‌تواند ما را تغيير دهد. يادتان هست موقع سال تحويل چه مي‌خوانديد: حوّل حالنا الي احسن الحال. خداوند است كه حال عبادت مي‌دهد، يا مي‌گيرد. اما بر چه اساس؟! سنت‌هاي خداوند تغيير نمي‌كنند. در قرآن فرموده است كه: لاتجد لسنة الله تبديلا. اين سنت الهي است كه پاره‌اي امور بر حال عبادت مي‌افزايد و پاره‌اي رفتارها بالعكس. خدا رحمت كند استاد خوشوقت را، ايشان نيز مانند بسياري ديگر از بزرگان اخلاق و معرفت، مي‌فرمودند آن‌چه انسان را مي‌سازد و رشد مي‌دهد، انجام واجبات و ترك محرمات است. خواندن قرآن از مستحبات است. اگر انسان به مستحبات ميل و رغبت ندارد، حتماً حتماً و بدون شك جايي در واجب و حرام كم گذاشته است و هنوز كميتش لنگ است. خوب است يك بار رساله احكام را باز كنيم و تمامي واجبات و محرّمات آن را بررسي نماييم، ببينيم نكند اشتباهي در يك يا چند تا از آ‌ن‌ها كوتاهي كرده‌ايم. برويم كتاب‌هاي اخلاقي بخوانيم، مثلاً چهل حديث امام خميني‌ ره را كه فوق‌العاده است. مهم‌ترين رذائل اخلاقي را كه گريبان‌گير ماست معمولاً بيان فرموده‌اند. ببنيم آيا گرفتار دروغ هستيم، عجب هستيم، كينه يا حسد، غيبت يا... هر چه كه هست، آن را بيابيم. اگر تكليف واجب و حرام مشخص شد، انساني كه پله واجبات را طي كرد، مستحبات برايش لذّت‌بخش مي‌گردد. خداوند يعني در نفس او تغييري پديد مي‌آورد، بر حسب سنت خود، تا آن انسان حالات متفاوتي پيدا كند نسبت به خواندن قرآن مثلاً. موفق باشيد.