وبلاگ شما را خواندم. شايد تا ده بيست «منهاي من» را خواندم. تبريك مي‌گويم، ادبيات بسيار خلاصه و موجزي داريد. سخت است سخن كوتاه كردن و معاني طولاني در آن ول كردن! و شما در اين روش نيك توانايي داريد. دوستي داشتم نامش «مهدي» بود، اما كتاب‌هاي صادق هدايت و نيچه را زياد خواند، يك روز كه ديدمش مانند شما مي‌نوشت و يك وبلاگ خفن اختيار كرده بود. من نصيحت بلد نيستم، ولي مي‌دانم آينده روشني در انتظار شماست، زيرا دوست من نيز بعد از چند سال يكي از قوي‌ترين فعالان در عرصه گرافيك و قلم شد، تمام پشتوانه‌هاي خود را از دست داد و اين اعتماد به نفس بالايي در او ايجاد كرد، زيرا بايد مابقي راه را پياده و تنها مي‌رفت. اگر چه او هرگز ازدواج نكرد، ولي راهي را طي كرد كه بسياري از زوج‌ها با هم نتوانستند بروند. موفق باشيد.