بله، همين‌طور است. نخستين اصلي كه درباره كودكان معتقدم اين است كه: آن‌ها «انسان» هستند! اصلي كه وقتي به دور و برم مي‌نگرم، كمتر والديني را مي‌يابم كه بدان معتقد باشند. رفتار بيشتري كه مشاده كرده‌ام، اين‌كه كودكان را داراي اختيار حساب نكرده، گويا داخل آدم نمي‌دانند. كودك حريم شخصي دارد. تمام وسايلش، كتاب و دفترش، حتي اسباب‌بازي‌هايش داخل در قلمرو اوست. حتي نسبت به كمد لباس‌هايش احساس ملكيّت دارد و اگر به اين حريم توجه نشود، طبيعي‌ست كه ناراحت گردد. و اين ناراحتي بي‌اعتمادي مي‌آورد و «اعتماد» پايگاه تربيت است! كودك تا اعتماد نكند الگو نمي‌گيرد و تبعيّت نمي‌كند! با تشكر از شما.