استاد صفايي (ره) يك مطلبي دارند در تفسير دو نوع پرورش؛ تربيت در مدينه و تربيت در مكه. ايشان قائل به تفاوت‌هايي‌ست در روش تربيت انسان‌ها كه رسول خدا (ص) اتخاذ فرمودند در اين دو شهر، يا دو مرحله از رسالت. در اين‌جا http://rastan.parsiblog.com/Posts/342 اشاره‌اي كردم به فرمايشات ايشان. معتقدند وقتي محيط پرورشي كاملاً امن و اسلامي‌ست، حجم زياد اطلاعاتي كه به كودكان و نوجوانان داده مي‌شود، درباره اسلام، كمك به رشد ايماني‌شان است، اما اگر محيط پُررهزن است و انديشه‌هاي باطل فراوان، حجم اطلاعات زياد مساوي مي‌شود با انحراف از مسير اسلام. بايد كودك را در خلأ اطلاعاتي قرار داد، تا پس از بلوغ كشش داشته باشد. بحث مفصلي دارند در اين زمينه و معتقدند شرايط امروز ما بيشتر مكّي‌ست تا مدني. لذا من خودم وقتي يك نگاه اجمالي به فرزندان روحانيون مي‌اندازم، كثيراًمّا مشاهده مي‌كنم دلزدگي از تعاليم ديني را. اصلاً يعني به فرد جوانش يك كلمه از آيات و روايات بخواهي بگويي، انگار زورش مي‌گيرد، سختش مي‌آيد و برنمي‌تابد. وجودشان اشباع شده از دين و توهّم سيراب بودن زده‌تشان. نگراني حقير از چنين مطلبي‌ست. اميد كه اين‌گونه نشود و مطلب همان‌طور باشد كه شما با حُسن ظنّ خويش نگريستيد. تشكر.