سلام برادر عزيزم.
دوباره با اين مطلب داغ (( جبر و اختيار )) را در دل ما تازه كردي .
دقت كنيد : " دقيقاً مي‌توانم بگويم الآن سيدمرتضي کف دست را مي‌آورد و سيداحمد پشت دست را " و " وقتي با تمام ذهن کودکانه‌شان احساس مي‌کنند برنده‌شدن‌شان تصادفي‌ست "
اگر نتيجه كل ماجرا را شما تعيين ميكنيد و همينطور اگر نوع آوردن دست آنها بر اساس الگويي نسبتا ثابت توسط ضمير ناخودآگاه آنها تعيين ميشود . كه طبق شواهد هر دو مورد هم درست است پس اين وسط چرا وقتي ميبرند احساس خوشحالي هم ميكنند و فكر ميكنند كه چه انتخاب درستي داشته اند . در حالي كه نه انتخاب از آنها بوده و نه تاثير انتخاب در نتيجه .
البته فكر ميكنم ساده ترين جواب بدون پرداختن به مسائل پيچيده توجه به كلام معصومين باشد كه حقيقت تركيبي از هر دو است . يعني مثلا برد و باخت شايد جبري باشد ولي شكرگزاري در وقت برد و صبر و اعتماد به خدا در هنگام باخت اختياري . كه متاسفانه طبق آيات قرآن انسان در نعمت دچار غفلت و خودشيفتگي و در بلا و مصيبت گلايه مند از خدا است . از امام صادق(ع) پرسيدند مروت يعني چي؟ فرمود شما مردم مي‌گوييد مروت يعني چي؟