چقدر سؤال! تا جايي‌كه بتوانم پاسخ مي‌دهم. شهريه سطح سه براي يك فرد متأهل كه سيد هم باشد (تأهل و سيد بودن هر كدام مقدار اندكي بر شهريه مي‌افزايد) حدود 600 هزار تومان است. اين كه عرض مي‌كنم حدوداً زيرا بعضي ماه‌ها كم و زياد مي‌شود، حداكثر با 30 هزارتومان تلورانس. خوداشتغالي تا زماني‌كه به وظايف روحانيت آسيبي نزد خوب است، ولي با اين وسعت چالش‌هاي پيش‌رو، اگر تمام وقت هم يك طلبه خدمت نمايد باز هم كافي نيست براي حل مشكلات علمي و عملي جامعه اسلامي. هم‌حجره‌اي بنده در معصوميه(س) ليسانس الكترونيك داشت. هنوز هم طلبه است. ملبس هم شده. گاهي ايشان را زيارت مي‌كنم. اگر شما ديگر چيزي از اين افراد نمي‌شنويد شايد براي اين باشد كه آن‌چنان غرق درس و فعاليت مي‌شوند و توجهشان به مراتب اخلاقي زياد مي‌شود كه ديگر سخني از پيشينه خود نمي‌گويند. شايد همين طلبه‌اي كه در مسجد محل شما منبر مي‌رود مثلاً ليسانس فيزيك داشته و طلبه شده، كه بنده سراغ دارم، ولي پامنبري‌ها نمي‌دانند. دوستان طلبه‌اي مي‌شناسم كه از دانشگاه به حوزه آمدند و همچنان مشغول طلبگي‌ند. ارتباط شبكه‌اي مربوط به نرم‌افزار است. انسان‌ها ارتباط معنوي و قلبي با هم دارند و چنين ارتباطي معمولاً دو به دو عمل مي‌كند. من با خيلي از طلبه‌هاي معصوميه(س)، حقاني، امام باقر(ع) و حتي الهادي همچنان رفاقت نزديك دارم. حتي آن‌هايي كه رفاقت نزديك ندارم، وقتي كاري پيش مي‌آيد تماس مي‌گيرند و به هم ياري مي‌رسانيم. مثلاً يكي از دوستان طلبه‌ام در وزارت كشور، ديگري در وزارت نيرو، تماس مي‌گيرند و همكاري داريم، هر وقت كه نياز به كمك داشته باشند. اما اين تصوّر شما كه شبكه‌اي و باندبازي باشد، چنين چيزي بنده نديده‌ام. قضيه مدرسه حقاني و مؤسسه امام خميني(ره) هم بيشتر پروپاگانداست. بنده خودم با اين‌كه مؤسسه نبودم، ولي در دولت وقت ارتباطات و همكاري داشتم. طلبه‌ها بسته عمل نمي‌كنند معمولاً. به دنبال صلاحيت مي‌گردند و البته كه صلاحيت‌ها و وثاقت را در دوستان خود مي‌يابند. محيط طلبگي براي پرورش فرزند خوب است. ولي جامعه هر چه بازتر، تربيت سريع‌تر، انسان در فضاي آزاد از نظر تعدّد آراء و سليقه‌ها زودتر به بلوغ فكري و رفتاري مي‌رسد و قدرت تصميم‌گيري مي‌يابد. موفق باشيد. ياعلي

خير. من خود نيز يك نسخه از نرم‌افزار فيش‌نگار را خريداري كرده‌ام، از فروشگاه مركز تحقيقات (نور). البته از آن استفاده نكردم. رادستم نبود. به گمانم چندان سريع‌الوصول براي مديريت اطلاعات نيست. شايد براي ديگران قابل استفاده باشد. بنده درآمدي ندارم از برنامه‌نويسي. سال‌هاست كه ندارم. دستمزد آن افرادي را نيز كه نام‌برديد حقيقتاً نمي‌دانم چقدر است. از سال 1385 كه كار را رها كردم، كار سازماني را منظورم است، ديگر از برنامه‌نويسي درآمدي كسب نكردم. زيرا هيچ پروژه‌اي را قبول نمي‌كنم، مگر اين‌كه مربوط به حوزه علميه با يك موضوع اسلامي مهم باشد. در اين موضوعات نيز اگر كسي بتواند خدمت كند و نكند معتقدم معصيت كرده است. پس چگونه مي‌توانم از كاري كه مستقيم به اسلام و انقلاب مرتبط است توقع درآمد داشته باشم و با آن كاسبي نمايم؟! چون نتوانسته‌ام پاسخي براي اين مسأله بيابم، لذا تمام كارهايي كه از اين قبيل باشد، بدون قرارداد و معامله و طرح مبلغ مي‌پذيرم. اگر هم از اين قبيل نباشد، عمرم را كه از لب جوي نياورده‌ام كه براي مطامع خود يا ديگران به مصرف برسانم! قبول نمي‌كنم. لذا به شهريه طلبگي از 85 به اين طرف بسنده كردم و با آن بحمدالله روزگار مي‌"گذرد. گاهي بعضي دوستان نيز مبلغي را تبرّعي به واسطه كارهاي انجام شده هبه مي‌نمايند كه من حيث لايحتسب وارد زندگي مي‌شود. موفق باشيد.

سلام برادر :)‌ وقتي چيزي بر وبلاگ رفت، در اينترنت كه قرار گرفت، ديگر عمومي‌ست، خصوصي كه نمي‌شود! خصوصي مربوط به زماني‌ست كه رمزي، قفلي، كليدي براي آن قرار داده شود. مانند كلامي كه از دهان خارج شود، تيري‌ست كه از كمان رها شده، بازگشت ندارد. شما در استفاده از تمامي اطلاعات اين وبلاگ به هر طريق كه صلاح دانستيد آزاد و مختاريد. لينك بدهيد اختيار داريد، لينك ندهيد نيز اختيار با شماست. بنده به هيچ‌وجه نتوانسته‌ام با قانون كپي‌رايت كنار بيايم. حرفي اگر حق باشد، نويسنده مالكش نيست، چون حق قابل ملكيت نيست. هر كه بخواهد به اذنه تبارك و تعالي مي‌تواند منتشر سازد،‌ زيرا مالك همه‌چيز خداست و خداوند ملكيت كلام حق را به احدي وانگذارده. اگر هم حرف باطلي‌ست كه در انتشارش خيري نيست. بايد گذاشت وزر و وبالش گردن نويسنده را بگيرد و نه نقل كننده را. موفق باشيد برادرم.