... آن هم در امر دشواري چون انتخاب همسر كه بعضي گفته‌اند مانند هندوانه در بسته يا شايد هم پسته نشكفته است، چقدر گفتگو لازم تا شناخت به دست آيد و اگر نشد، نفر بعدي آزمودن لازم! علما به ما گفته‌اند ريسك تابع ضرب اندازه احتمال در بزرگي خطر ناشي از آن است. اين را در بحث كلام در معاد طرح مي‌نمايند كه اگر چه احتمال آن اندك، بزرگي و عظمت مخاطره آن هر انسان عاقلي را به هراس و احتياط مي‌اندازد. الحمدلله كه شما به دادگاه از سوي همسر گرامي كشيده نشده‌ايد كه اگر برويد و قوانين را لمس كنيد و نحوه قضاوت را ببينيد، بزرگي خطر ازدواج اگر دريابيد، آن‌گاه است كه به قاعده علم كلام ايمان مي‌آوريد و عمل مي‌كنيد. بله، كسي چون يونس اگر چه جامعه‌اش را سيل بي‌ايماني برده، ولي چون رسول است و هدايت جامعه بر عهده دارد، نبايد ترك كند محل خدمت را، اگر چه مأيوس از ايمان مردم شود. اگر چه اين نيز گفته‌اند گناه نبوده و ترك اولي صرفاً. بسيار از تحليل زيباي شما و نصيحت‌هاي مشفقانه‌تان لذت بردم و محظوظ شدم به حظّ وافر، كه چه نيك برادراني دارم و چه خوب انسان‌هايي در جامعه اسلامي زيست مي‌نمايند و اينترنت از آدم‌هاي خوب بي‌بهره نيست. خداوند به شما جزاي خير دهاد كه بنده را به وعظ بزرگ داشتيد و منّت نهاديد. اما هنوز تكليف وجوبي براي ازدواج حس نمي‌كنم، آن‌چنان بزرگ كه مرا به مخاطره‌اي چنين عظيم و ريسكي چنين بالا، مانند امضاء كردن سند ظالمانه و بي‌رحمانه عقدنامه ازدواج دائم، وادارد. چون بسياري بنده نيز مي‌پنداشتم اين يك سند معمولي است و فقط اطلاع‌دهنده از قرائت صيغه عقد دائم. وقتي آقاي بهرامي را در دادگاه ويژه روحانيت ديدم و غيظ و غضب ايشان را و اين‌كه به جرم اين‌كه طلبه هستم، چه ادبيات ننگيني را در حق حقير به كار بردند، فقط به جرم اين‌‌كه بانو ادعاي كذب كردند كه بنده ايشان را از خانه بيرون انداخته‌ام! آن نگاه‌هاي زننده و سرچرخاندن‌هاي تحقيرآميز و آن عتاب و سپس رأي دادن به صد روز زندان، به جرم نكرده... تا ياد آن لحظات مي‌افتم بدنم مي‌لرزد. خدا ما را حفظ نمايد از نكير و منكر، اگر به غضبناكي قضات دادگاه ويژه باشند! نه برادر، مي‌ميرم، ولي از باب لايلدغ المؤمن من جحر مرتين، اشتباهم را تكرار نمي‌كنم. تشكر