سلام. شما مسلمان هستيد و اين ماجراي واقعي و تاريخي را شنيده‌ايد كه رسول خدا (ص) وقتي قصد ابلاغ دعوت عمومي خود به اسلام داشتند، بالاي بلندي رفتند و خطاب به مردم مكه فرمودند: «اگر به شما بگويم پشت اين كوه دشمني آماده حمله به شماست سخنم را مي‌پذيريد؟!» مردم پاسخ دادند: «آري، مي‌پذيريم». مردم چيزي را كه نمي‌ديدند، به واسطه خبري كه از فردي كه به «امين» معروف بود، از بس صداقت داشت و امانت‌دار، شنيده بودند پذيرفتند. اين مواردي را كه شما فرموديد را ما نديده‌ايم و شايد تا زماني كه در اين دنيا هستيم نبينيم. كف‌بيني، طلسم، سحر، جادو، همزاد، جن، پري، طالع و مانند آن را ما نديده‌ايم و از آن خبر نداريم. اما وقتي «صادق امين» به ما خبر دهد، فردي كه هم راستگوست و هم بااطلاع، قبول مي‌كنيم. در قرآن درباره جن خبر آمده، درباره سحر هم آمده. در روايات هم هست. به همين مقداري كه هست قبول مي‌كنيم. اما وقتي فردي ناشناس كه ما نسبت به صداقت و امانت‌داري وي مشكوكيم، خبر از غيب دهد، آيا مي‌پذيريم؟! مسأله اين‌جاست كه خيلي از اين افرادي كه به ما اين‌طور اطلاعات را مي‌دهند قابل تصديق نيستند. مقداري هم كه از اخبار قابل اعتماد به ما رسيده است، ظاهراً به اندازه‌اي نيست كه بتوان با قطعيت درباره كيفيت و چيستي و چگونگي اين مسائل صحبت كرد. اندكي اشاره شده كه ما فقط بدانيم «غيب» وجود دارد و موجوداتي كه ديده نمي‌شوند. اگر اين موضوعات با «امتحان» ما در اين دنيا مرتبط بود و اهميت داشت، قطعاً براي مولاي حكيم و دانا شايسته بود كه ما را آگاه سازد. وقتي مي‌بينيم كه خداوند نيز در قرآن خيلي كم به اين موضوعات اشاره نموده است، به نظرمان مي‌رسد كه اين‌ها دخلي به امتحان ما در اين دنيا ندارد. همه اين‌ها تنها شرايط آزمون را كنترل مي‌نمايند و ما به عنوان فردي كه در حال امتحان دادن است، بايد به متن آزمون خود توجه نماييم و از موضوعات غيرمؤثر در كارمان دوري نماييم. بعد از مرگ و انتقال از دنيا به عالم ديگر، همه اين اخبار و اطلاعات را درخواهيم يافت.