سلام و تشكر از توجه و عنايتي كه مبذول فرموديد. ولي با ديدگاه شما موافق نيستم. در شرايط امروز، دوراني كه در آن به سر مي‌بريم، فضاي سياسي و فرهنگي خاصي كه بر جهان حكم‌فرماست، ضروري‌ست صريح‌تر با واقعيات مواجه شويم. طلاق يكي از راه‌هاي پروردگار براي حل معضلاتي‌ست كه انسان‌ها به روش‌هاي ديگر نمي‌توانند آن‌ها را كنترل نمايند. طلاقي كه مذموم است، آن طلاقي‌ست كه دليل شرعي نداشته باشد و مبغوض پروردگار گردد. اما همان‌طور كه در اين مطلب ( http://rastan.parsiblog.com/Posts/228 ) نوشته شده، در اسلام طلاق‌هاي مستحب و حتي واجب هم داريم. يعني مكلف مي‌تواند قصد قربت نمايد و براي رضايت خداوند به طلاق مبادرت ورزد. خوب است جامعه اين‌ها را بداند و مردم نسبت به حقيقت دين آگاه باشند. هر حكمي از احكام الهي كاركردي دارد كه به جاي خود نيكو و پسنديده است. بنده كوچك‌تر از آن است كه عنوان وزين «روحاني» قابل اطلاق بر وي باشد، اما از باب «طلبه علوم دينيه» گمانم بر آن است آن‌چه اعتماد بدنه جامعه را به روحانيت سبب شده، در تاريخ شيعه، صداقت روحانيت با مردم بوده، بدون رياكاري و نفاق و پرده‌پوشي. اين كه حرف و عملش يكي بوده، شفاف و بدون پنهان‌كاري. باز هم از توجهي كه به نوشته‌هاي حقير داشته‌ايد سپاسگزارم.