آن آينه ام که خرد خردم بي تو

يک عمر به درد ..دل سپردم بي تو

گفتم که بيايي و دوايم باشي

آخر تو نيامدي و مردم..بي تو

آن شيشه اي ام که تو تگرگم بودي

يک عمر فريب داده..مرگم بودي

حالا که مي روم مرا مي خواهي

حيف از بهارم که تو برگم بودي

اسدي