البته كه ندانستن بهتر است، از اين جهت كه آسان‌تر است. دانستن و شلوغ‌كاري هم چندان سخت نيست؛ اين‌كه تا دانستي، زمين و زمان را به هم بريزي و خود اسباب هرج و مرج شوي. دشوارترين كار دنيا «دانستن و صبر» است، جايي‌كه صبر ضرورت دارد. گاهي «اصل ِ بودن» با «سالم بودن» رقابت مي‌كند و انسان عاقل بايد يكي را انتخاب كند؛ فقط يكي: اين‌كه زنده باشي و بيمار، يا درمان كني و بميري! در جايي‌كه درمان خطر مرگ دارد. البته كه بيماري هم در نهايت به مرگ منتهي مي‌شود، اما شايد فرصتي فراهم آورد، تا داروي درمان قطعي كشف گردد! شايد وضع امروز ما اين‌طور وضعي باشد. اگر بخواهيم به چشم و ابرويش دست ببريم، كورش مي‌سازيم. اگر ناقص و نارسا هست، ولي «هست»، فعلاً «هست». فرصتي بايد بدهيم تا خواصّ بتوانند فرمول‌هاي تحوّل اجتماعي را بيابند و قوانين را اصلاح كنند، به نحوي كه نه سيخ بسوزد و نه كباب! خدا كند خواصّ زودتر بجنبند و بيشتر تلاش كنند. خواصّي كه پست‌هاي سازماني ندارند با درآمدهاي آن‌چناني، تا به صورت قهري بي‌تقوايانشان بالا بيايند. خواص اهل حق منظور است. تشكر.