ذائقه آدم‌ها با هم متفاوت است، وگرنه يك نفر را مي‌شناختم؛ نه حوصله خواندن نوشته‌هاي مرا داشت و نه حتي حرف زدن مرا تحمل مي‌توانست. مي‌گفت: «يك ربع كه حرف مي‌زني خوابم مي‌گيرد، اما پدرم هر چقدر هم حرف بزند باز هم دوست دارم بشنوم!». آري، زن سابق را مي‌گويم. البته آخرش هم برگشت و رفت پيش پدرش كه تا آخر عمر حرف‌هايش را بشود! شايد اشكال از من نباشد، از شما باشد كه مذاق‌تان با پاره‌نوشته‌هاي من سازگار است! نكند شما هم مثل من عاشق قرمه‌سبزي هستيد يا از ارتفاع مي‌ترسيد؟! :)