ارزش موضوعات مطلق نيست، تابع نسبت موضوع با نويسنده است. شايد مثلاً ارزش يك گردو براي يك كودك بسيار زياد باشد كه براي بزرگسال كاملاً بي‌ارزش تلقّي گردد. شما اين زياده‌عرضي را بگذار بر كودكي نگارنده، كه ارزش‌ها را متفاوت از آن‌چه در نظر بزرگاني چون شماست مي‌نگرد. تشكر از توجه شما. اميد كه همه ما بزرگ شويم.

سلام. بارها همين سؤال پرسيده شده است. سؤال خوبي هم هست. بارها هم البته جواب داده شده، در همين كامنت‌خانه. جواب دو كلمه است: «براي عبرت». اتفاقي افتاده، حوادثي همچنان دنباله‌دار، مانند دومينو، پي‌درپي رخ مي‌دهند. اگر مي‌توان نوشت، چرا نبايد، تا ديگران بخوانند و از هزاران نفر، نه، از ميليون‌ها، اگر يك‌نفر شرايطي مشابه داشت و در نقطه‌هاي آغاز بود، ببيند نتيجه كار را، تطبيق كند شرايط خود را، عبرت بياندوزد و تصميم درست‌تر را اتخاذ نمايد. اگر يك‌نفر، حتي، چنين تحفه‌اي برگيرد از اين خوان، مر نويسنده را بس. بد است چنين عملي؟!