قويّاً تقاضا مي‌كنم اگر به اعصاب‌تان فشار مي‌آيد، از خواندن اين نوشته‌ها به شدّت پرهيز نماييد. غرض نويسنده آزار مخاطب نبوده است. بلكه ابزاري ايجاد شده و وسيله‌اي براي عبرت. اگر كسي در چاه افتاده، چه مقصر باشد و چه قاصر، حتي بي‌تقصير، بايد فرياد بزند، اگر كثافاتي را كه خود بدان آلوده شده نشان بدهد، ديگران چاه را از راه باز مي‌شناسند و اميد از خطر مصون بمانند. اگر مشكلي در زندگي نداريد، مطالعه را رها كنيد و به وبلاگ‌هاي شادتر سر بزنيد. اين‌جا براي حذر كردن تنظيم شده، نه براي تفريح و تفرّج. درد كه لذت ندارد، درد زجر دارد و اضطراب. تشكر.

جنگ ايدئولوژيك!

خب اخوي، اين يك قصه دنباله‌دار است. ماجراي مردي است كه متأهل شد، چهار سال زندگي كرد، صاحب چند فرزند شد، در نهايت هم زن خود را طلاق داد. شما از آخر شروع كرده‌ايد انگار! معلوم است كه رمّان بهتان نمي‌چسبد. :)

ممنون!