... اين‌كه اطرافيان هل مي‌دهند: چيزي نيست، آسان است، درست مي‌شود، اميد داشته باش، يه بچه بياري همه چيز حل است و چه و چه... سرانجامش چه خواهد بود؟ اين بدتر است يا گفتن حقايق و سختي‌ها و نااميد كردن جوانان از اتكال به بنيان‌هاي سست فرهنگ‌هاي باقي‌مانده از دوران قاجار، كه بد بر سنت‌هاي ازدواج اين جامعه سايه افكنده؟! و اين‌كه در نهايت، اميدشان به خدا باز گردد و بدانند تنها و تنها اگر پاشنه كفش آهني خود را محكم بالا بكشند و بند آن را فولادي ببندند،‌ با ايمان به خدا و پيش‌بيني حوادث و كسب اطلاعات زياد و صبر زيادتر است كه مي‌توانند در طريق ازدواج گام بردارند.