خير اجازه ندادند. ولي اجازه ايشان نياز نبود. وقتي پيامكي ارسال مي‏شود مانند كلامي است كه از دهان خارج شده. به قسم و اين‏چيزها كه نمي‏شود كسي را مجبور كرد حرف‏هاي ناروا را جايي بازگو نكند. بله، اگر ايشان مشروط مي‏كرد حرف‏ها را به اين‏كه جايي نقل نشود و مخاطب اين شرط را مي‏پذيرفت، بله، بر طبق المؤمنون عند شروطهم الزام‏آور مي‏بود. ولي چنين تعهدي داده نشده است. از سوي ديگر، همين واقعه به صورت عكس اتفاق افتاده است. اگر به مطالب نوشته شده قبلي مراجعه فرماييد، زوجه پيامك‏هاي زوج را همه جا نشان داد، بدون اجازه. (زوج در آن پيامك‏ها پدر زوجه را لعن كرده بود و اين لعن را زوجه همه‏جا برده و نشان مي‏داده است، حتي در دادگاه خاص و قضاياي پس از آن). في‏الجمله زوج خود را موظف به پنهان داشتن پيامك‏ها نمي‏دانسته است و نمي‏داند. تشكر از اظهار نظر شما.