رفع بي‌حوصلگي: نظم (اول تفكر به آينده، دوم ترسيم اهداف زندگي، سوم تعيين گام‌هاي دستيابي به اهداف، چهارم برنامه‌ريزي در گام فعلي، پنجم عمل به برنامه، اين‌ها نظم را ايجاد مي‌كند و اين نظم بي‌حوصلگي را كه ناشي از احساس بي‌هويتي و بي‌هدفي است از بين مي‌برد). رفع تنبلي: تنوّع برنامه (در برنامه‌ريزي مثلاً اگر نيم‌ساعت كار است، ده دقيقه تفريح بگذار، تا كم‌كم تنبلي از بين برود. ابتداي برنامه‌ريزي بايد زمان مطالعه و كار كوتاه و لابه‌لايش استراحت و مثلا خوردن چيزي باشد كه علاقه بدان هست و البته حتماً بايد با خود شرط كرد كه تا اين نيم‌ساعت مطالعه را انجام ندادي حق نداري آن را بخوري و به اين شرط عمل كني). افزايش حافظه: مراقبه و مرور گذشته (هر روز پيش از خواب به تمام افعال و كارهاي آن روز فكر كن، اگر نامه‌اي مي‌نويسي دو سه بار آن را بخوان، اگر كتابي مي‌خواني بارها و بارها به آن فكر كن. مغز بايد فرابگيرد كه چيزها را نگهدارد، براي اين‌كار بايد عادتش بدهي كه تمام عناصر كوچك دور و بر خودش را مرور كند و به خاطر بسپارد. هر موقع بي‌كار شدي چشم‌هايت را ببند و به آن‌چه مي‌داني فكر كن، تا ذهنت عادت كند «به ياد بياورد» كم‌كم به لطف خدا حافظه قوي خواهد شد. تمرين مي‌خواهد) اين‌ها نظر بنده است و لزوماً مستند به جايي نيست. فقط تجربه! ياعلي