خُب مي‌توانيد از آقاي جوادي بپرسيد! آن‌چه من فهميدم اين بود كه پاره‌اي از تكاليف متوجه حكومت است كه در شرايط عدم حكومت اين تكاليف فرض ندارد. حال يا وجوب‌شان معلّق است (به نظر سيدمنيرالدين) يا وجوب‌شان آمده و جون مشروط به تحقق حكومت هستند، وجود تكليف (واجب) در زمان حاكميت امكان مي‌يابد. آن‌چه استاد حسيني(ره) در اين دو دوره بحث اصول به آن مي‌پردازند، بررسي احتمالاتي است كه اگر تكليف را بخواهد متوجه حكومت نمايد (نه فرد) با آن مواجه خواهيم بود. مثلاً بحث «طبقه‌بندي موضوعات بر اساس نظام حساسيت شارع مقدس» يكي از مهم‌ترين بحث‌هاي ايشان است. ايشان معتقد است تغيير اولويت‌بندي ميان موضوعات مي‌تواند احكام را از مسير اصلي خود منحرف نمايد و فقه را در سطح «پاسخگويي به مسائل مستحدثه» نگهدارد، به معناي اين‌كه چون كفار قدرت موضوع‌سازي دارند، موضوعاتي ايجاد مي‌كنند كه فقه ناگزير به پاسخ‌هايي است كه نتيجه آن سلطه كفار (سبيل) مي‌شود. لذا معتقد است كسي كه موضوع‌سازي را در اختيار داشته باشد، حادثه‌سازي را يعني، حاكميت بر جامعه در اختيار اوست. البته تمام اين مطالب جاي بحث دارد و هنوز بايد بيشتر مورد مداقه قرار گيرد. تمام استدلال‌ها بايد بررسي شود و خلأها تكميل گردد. بنده هنوز قطعيتي در اين بحث ندارم. تنها چيزي كه برايم جالب بود، تكرار حرف آسيدمنيرالدين از زبان آقاي جوادي بود، همين!