يك مطلبي را يواشكي به شما عرض كنم به رسم المجالس بالأمانه، بنده به دليل اعتراض به همين مسائلي كه شما مي‏فرماييد از مدرسه مباركه معصوميه(س) اخراج شدم! سال 1378. رفتم پيش مدير مدرسه و 45 دقيقه درباره مضرّات مدرك‏گرايي، حضور و غياب و رفتار دانشگاهي و ترمي شدن و همچنين فشارهايي كه به طلبه‏ها مي‏آيد كه فقط درس بخوانند، صحبت كردم. در اين مطلب كاملاً با شما موافق هستم. فقط نسبت به تبليغ كه مهم‏ترين كاركرد حوزه‏هاي علميه است (البته شايد)، نسبت به فرمايش شما اندكي معترض بودم. البته تبليغ به روش‏هاي مدرن را هم مي‏پسندم، چه اين‏كه اصلاً درباره آن پيشنهاداتي هم دارم كه مي‏توانيد اينجا (http://rastan.parsiblog.com/1202077.htm) ملاحظه فرماييد. از آشنايي با شما بسيار خوشوقت شدم و بهترين‏ها را براي‏تان آرزو مي‏كنم. حوزه علميه به انسان‏هاي آگاه و «ماشيني‏نشده» سخت محتاج است. علي‏يارت اخوي! :)