... لحظه‌اي غرور پيدا كنيم كه قبل‌مان آبي ناچيز و بعدمان جنازه‌اي گند است و در اين ميانه بي‌ارزشي چه جاي توجه به نفس؟! اما رجزخواني ماجرايي ديگر دارد. مقابل دشمن تمامي عبّاد و زهّاد زمانه نيز زبان تيز پيدا مي‌كنند؛ به سابقه و نژاد و عظمت اجدادشان فخر مي‌فروشند. مقاتل كربلا را ببينيد پر از اين رجزهاست. اگر قرار است «كوثر» به دنيا معرفي شود، كثرت اولاد حضرت رسول مكرّم (ص)، پس اصرار بر بيان و اظهار «سيادت» نوعي رجز است و بعيد نيست اگر نيّت صادقانه در آن باشد، مستوجب ثواب. حقير نيز همواره اصرار داشته و دارم كه پيشوند «سيد» از نامم نيافتد و هر جا اشتباه شده حذف كرده‌اند، با اصرار بازگردانده‌ام، در قراردادي مثلاً يا ثبت‌نامي. اميد كه اين خالصانه باشد و نه براي هواي نفس. دعا كنيد چنين باشد. پس اظهار سيادت مادر هم كم از اظهار بر سيادت پدر شايد نداشته باشد. اما با ملاحظه شرع و عرف. ايمان‌تان مستدام و يقين‌تان پايدار. تشكر.