يک کامنت بي ربط به مطلب شما مي گذارم، کساني که در زمان جنگ اخبار رسانه ملي را گوش مي دادند بخاطر دارند که لو نرفتن وضعيت هواشناسي ايران يک مساله جدي بود و به دليل خطر بمباران هاي هوايي عراق در زماني که هوا در کشور ايران مناسب باشد اخبار هواشناسي که در رسانه ملي پخش مي شد تنها جملاتي شامل اين موارد که توده هواي پر فشار در حال آمدن است يا توده هواي پر فشار در فلان منطقه وجود دارد. که اين عبارات هيچ معناي خاصي نداشت ، در سال حدود 88 البته سال دقيق يادم نيست ولي تقريباً بيست سال پس از پايان جنگ که همچنان به شيوه دوران جنگ اخبار هواشناسي اعلام مي شد، سرماي بسيار سختي آمد که حدود پنجاه روز سرماي ده درجه زير صفر باقي بود و گاز روزهاي طولاني در استان گيلان قطع شد و تمام خودروهاي کاميون و اتوبوس بين راهي ها هفته ها بدليل يخ زدن رادياتور از حرکت بازايستاده بودند معاون سايق وزارت اطلاعات که استاندار گيلان بود در استان گيلان نبود وقتي به او اعتراض شد که چرا پيش بيني هوا را نکرده بود و در استان گيلان حضور نداشته است معاون سابق وزير اطلاعات پاسخ داده بود اخبار هواشناسي را گوش داده است ولي چون در اخبار هواشناسي به جاي اعلام وضعيت هوا جملات بي معني مثل آمدن و رفتن توده هواي پرفشار مي گويند او نيز مثل بقيه نمي دانسته است چنين خطري در حال نزديک شدن است. نکته اين بود که بيست سال پس از پايان جنگ، اخبار هواشناسي به گونه اي بود که هيچ کمکي به کشاورزان براي مقابله با يخ زدگي محصولات نمي کرد و کسي هم اعتراضي نداشت که چرا وضعيت اينگونه است. نکته ديگر برخي از پل هاي هوايي قم مثل پل هوايي روبروي پرديس تهران مستقر در نزديکي ترمينال قم مجهز به بالابر و آسانسور هستند ولي هيچ اقدامي براي آسانسور دار کردن سايرپل هاي هوايي نشده است. و معلوم نيست سالمندان چگونه بايد از پله هاي پل هاي هوايي بالا روند. به جاي آن هر ساله جدول هاي خيابان رنگ آميزي مي شود که ظرف چند هفته هم رنگ از بين مي رود .