وقتي از متغيّر صحبت مي‌كنيم يعني درگير جبر و معادله شده‌ايم. مي‌خواهيم از واقعيت‌هايي صحبت كنيم كه با هم ارتباط دارند و بر هم تأثير مي‌گذارند. يعني بعضي تابع هستند و بعضي متغيّر. يك‌جور به رياضي كشيدن روابط واقعي. بنابراين ابتدا بايد عوامل «تأثيرگذار» در موضوع را بشناسيم و عوامل «تأثيرپذير». معمولاً متغيّرها ابتدا به صورت «حدسي» تعيين مي‌شوند. مثلاً اگر موضوع «سواد نرم‌افزاري معلمان» باشد، حدس مي‌زنيم اين موضوعات با آن در تعامل باشند؛ اثر بگذارند و اثر بپذيرند: تحصيلات معلم، درآمد فردي و خانوادگي، محل زندگي، خلاقيت و نوآوري، ريسك‌پذيري يا محافظه‌كاري، تجرّد يا تأهل، فرزندداري. بايد هر متغيّر را به عناصر اصلي‌اش تجزيه كرده و رابطه آن را با موضوع اصلي تعريف كنيم: رشته تحصيلي، مدرك تحصيلي، دانشگاه محل تحصيل؛ اين‌ها سواد رسانه‌اي فرد را تأمين مي‌كنند. فرض اگر در تهران تحصيل كرده باشد فرق مي‌كند تا يك شهرستان، از نظر ارتباط با فضاي مجازي. درآمد خانوادگي اگر بالا بوده، احتمال اين‌كه دسترسي به اينترنت با لپ‌تاپ يا اسمارت‌فون داشته بيشتر است، پس در سنين پايين‌تر درگير رسانه مجازي بوده و به تجربه و سواد آن نزديك‌تر شده. اگر از نظر روحيه اهل ريسك باشد، بيشتر جرأت استفاده از فناوري داشته و سواد مجازي بيشتر كسب كرده. حجم زيادي متغيّر مرتبط با سواد مجازي مي‌توان حدس زد و اين‌ها را دسته‌بندي كرد و پرسشنامه درست كرد. بعضي رابطه مثبت با موضوع دارند (افزايش سبب افزايش) و بعضي رابطه عكس دارند. (افزايش سبب كاهش سواد رسانه‌اي). وقتي پاسخ پرسشنامه باز گردد، به روش‌هاي آماري مي‌توانيم نسبت تأثير هر عامل در موضوع را تخمين بزنيم و براي متغيّرها ضريب كمّي و عددي قرار دهيم و به يك فرمول نهايي برسيم. اين فرمول مي‌شود دستاورد پژوهش كه قدرت پيش‌بيني سواد رسانه‌اي هر معلمي را با دانستن سوابق او مي‌دهد. هر چه جامعه آماري وسيع‌تر و متنوع‌تر باشد، فرمول دقيق‌تر خواهد شد.