من نيز. يعني شده‌ام معلم فرزندان خودم. مدرسه كه ديگر نيست. تلويزيون خيلي كند پيش مي‌رود. شاد هم دقيقاً وقتي لازمش داري قطع مي‌شود! معلم‌ها هم نمي‌دانند چطور مجازي آموزش دهند. پس مي‌ماند خودم! براي هر كدام از بچه‌ها يك برنامه داخلي طراحي كرده‌ايم. هر روز سه زنگ درسي دارند. تعداد صفحات كتاب‌ها را شمارش كرديم و بر اساس آن‌ها برنامه چيديم. قرار شده هر زنگ سه صفحه از درس مربوط به همان درس خوانده شود. بلندبلند مي‌خوانند و من گوش مي‌كنم، همين‌طور كه مشغول كارهاي خود هستم، كارهاي منزل و آشپزي و اين‌چيزها مثلاً. غلط‌ها را گوشزد مي‌كنم، جاهايي سؤال مي‌پرسم و توضيح مي‌دهم، در نهايت هم نوشته‌هايشان را تصحيح مي‌كنم. اين برنامه جاري ماست كه خيلي گرفتارمان كرده. چون در كنار اين‌ها معلم‌ها هم مدام مي‌خواهند سر ساعت‌هاي خاصي حاضري بزنند بچه‌ها. فقط همين مهم است كه حاضري بزنند. و گرنه فيلم‌ها و صوت‌ها و تكاليف را هر وقتي مي‌شود استفاده كرد و نياز به حاضر بودن سر ساعت خاصي ندارد! اميدوارم شما روش‌هاي تازه‌اي براي آموزش مجازي پيدا كنيد كه كارآمدتر باشد. موفق باشيد.