سلام. روزي را خدا مي‌دهد. اين اعتقاد حقير است. بنابراين براي كسب روزي تلاش نمي‌كنم، بلكه براي انجام تكليف و وظيفه كار مي‌كنم. به دليل تخصصي كه در پژوهش دارم روي موضوعاتي كه مورد علاقه خودم باشد، يا گاهي بعضي از مؤسسات تحقيقاتي حوزوي كار مي‌كنم و نتيجه را تحويل مي‌دهم. گاهي هم فعاليت‌هاي غيرپژوهشي از بنده طلب مي‌كنند، مانند برنامه‌نويسي يا طراحي گرافيك. در تمام اين كارها نه قراردادي مي‌نويسم و نه مبلغي را طيّ مي‌كنم. هيچ درخواست پولي هم نمي‌كنم. يعني اصلاً آن كار را براي پولش انجام نمي‌دهم، هدفم را خدمت نيّت مي‌كنم و لاغير. بعضي از مؤسسات گاهي مبلغي به حسابم واريز مي‌كنند، بعضي هم نمي‌كنند. بعضي هم صبر مي‌كنند يكسال بگذرد بعد مبلغي مي‌دهند. همه اين‌ها را هديه حساب مي‌كنم. ولي خداوند هرگز بندگان خود را رها نمي‌كند و روزي هر كدام را به اندازه مقدّر به دست‌شان مي‌رساند. بنابراين حقير هيچ فعاليت اقتصادي رديابي شده يا نشده ندارم. اما به هر صورت، دليل پرسش شما را نفهميدم و ربط آن را با مطلبي كه در پست وبلاگ نوشته بودم. پ.ن. راستي يك اشتباه هم فرموديد، حداقل موجودي صفر تومان نيست، بلكه بعضي بانك‌ها ده و برخي پانزده هزار تومان است. ديگر اين‌كه حقير متخصص اقتصاد نيستم، فقط نظر خود را به عنوان يك فرد عادي كه در جامعه اسلامي ايراني زندگي مي‌كند نوشته‌ام. به سبك نگارش مطلب دقت بفرماييد متوجه اين نكته مي‌شويد.