فرموديد: «اکنون هم که نارضايتي ها بين مردم زياد شده است يک فرصت طلايي براي قيام است. ولي چگونه قيامي؟ اين بار که قرار نيست يک نفر چون امام خميني بين مردم سخنراني کند و مردم را تحريک به قيام کند» مگر قيام راه ديگري هم دارد؟ قيام سه مرحله دارد: 1. دعوت 2. لبيك 3. هدايت. در همه جاي دنيا، در همه اعصار و زمان‌ها، هميشه قيام از يك دعوت آغاز مي‌شود. يك نفر كه (1) جرأت دارد، (2) محبوبيت و اعتبار دارد، (3) بينش و بصيرت دارد، (4) نيازهاي مردم را مي‌شناسد و متناسب با خواست آن‌ها حرف مي‌زند. او دعوت مي‌كند به چيزي كه مردم خودشان مي‌خواهند. مطالبات آن‌ها را با صداي رسا بانگ مي‌زند. اگر مردم (1) كلام او را هماهنگ با خواست خود ديدند، اگر (2) اين خواست برايشان از هر نياز ديگري مهم‌تر بود به اندازه‌اي كه حاضر بودند از ديگر چيزها بگذرند، اگر (3) مردم ترس نداشتند و قوي بودند، تربيت انساني داشتند، غيرت داشتند، مردم مي‌پذيرند و به ميدان مي‌آيند، با دعوت او به خيابان مي‌ريزند. حالا وظيفه رهبر است كه هدايت كند و مردم را از كارهاي نادرست پرهيز داده، مسير درست قيام را نشان دهد. اگر امروز هم به رهبري آيةالله خامنه‌اي اعتماد نداشتيم و او را دانا و بصير نمي‌دانستيم، وظيفه‌اي جز قيام نداشتيم. البته من و شما همه شرايط يك ليدر و رهبر را نداريم، پس ناگزيريم صبر كنيم تا دعوتي صورت پذيرد و لبيك بگوييم. اما خواص، بله، آن‌هايي كه شرايط را دارند موظف به دعوت براي قيام هستند. ما به مقام معظم رهبري اميد داريم كه با فراست و دقت وضعيت را بر رسيده و گزارش كرده و ما را هدايت كند. انصافاً نيز ايشان مدام با طرح دعوت‌هاي جديد مسير را نشان مي‌دهند. وقتي مثلاً از مهندسي فرهنگي صحبت مي‌كنند، از هندسه انقلاب، از گام دوم، اين‌ها دعوت براي قيام است، در مسيري كه انقلاب پيشرفت كند. يك روزي اگر ما زنده بوديم و عمر با بركت حضرت آقا به پايان رسيد، اگر فردي را خبرگان انتخاب كردند كه شايسته نبود، آگاه و بصير نبود، قطعاً بايد پرچم قيام را برداريم و او را براندازيم. ابتدا از مسيرهاي قانوني و اگر اجازه ندادند و خلاف قانون عمل كردند و مسئوليني سر كار آمدند كه قانون را زيرپا گذاشتند، خودمان قانون را در حق‌شان پياده كنيم. اين متن و نص وصيت‌نامه امام راحل ره است. امام ره اين انقلاب...