سلام. سؤال پرتكرار و پربسامدي‌ست. از ابتداي انقلاب هم بوده، حتي پيش از آن. امروز هم با رشد تفكر انجمن حجتيه بيشتر طرح مي‌شود. با مشكلات اقتصادي كه نظام اسلامي هر روز بيشتر روبه‌رو مي‌شود. من هم اين سؤال را داشتم. حتي در يك وهله‌اي كه كتابي از همين تفكر خواندم، پا شدم و رفتم مشهد كه كانون اين انديشه است و با بعضي از آن‌ها گفتگو كردم. لحظاتي هم دچار ترديدهاي شديدي شدم به حدي كه براي روح امام خميني ره استغفار كردم كه چرا دچار چنين اشتباه بزرگي شده است و دست به قيامي زده است كه نبايد مي‌زده. با اين‌كه چند بار وصيت‌نامه امام را خوانده بودم و با مباني ايشان هم آشنا بودم. يعني ابتدا وقتي انسان بررسي كافي نكرده باشد اين شبهه خيلي بزرگ و قوي به نظر مي‌آيد. ولي با دقت و بررسي پاسخ را كه يافت،‌ مي‌بيند چقدر ساده است. من سه پاسخ را عرض مي‌كنم. اولي خيلي ساده و دم‌دستي‌ست. يك. همسر مرا كلانتري محل به زور دستگير مي‌كند، افسر نگهبان هم به او تجاوز مي‌كند و به قتل مي‌رساند. من وقتي با خبر مي‌شوم چه مي‌كنم؟ گزينه يك: فكر مي‌كنم بهتر است صبر كنم و ده دوازده سال تبليغ كنم و افراد بيشتري را جذب كنم تا در يك زمان مناسب يك قيام مناسب راه بياندازم؟ يا از خون خود و همه اموالم مي‌گذرم و چاقو در شكم افسر نگهبان؟ خصوصاً اگر تعداي از اهل محل هم همراهم شوند و زورمان به كلانتري برسد. آيا فكر مي‌كنيم كه پس از قصاص افسر نگهبان چه كسي مسئول كلانتري محل خواهد شد؟ غيرت انساني كدام را تجويز مي‌كند؟ وضعيت ما قبل از انقلاب اين طور بود. كتاب «صعود چهل ساله» را جستجو كرده و رايگان دانلود كنيد. هست. دقيق هم طراحي شده، آمار و اطلاعات است درباره گذشته كشور ما. از ژاپن بخوانيد كه چطور سربازان آمريكايي تجاوز مي‌كنند و مردم ژاپن هم اعتراض، بعد دولت ژاپن از آمريكا خواهش مي‌كند كه به تجاوز سربازان خود به زنان ژاپني خاتمه دهد! سالي هم پنج ميليون دلار هزينه سربازان آمريكايي را پرداخت مي‌كند. اين را در روزنامه‌هاي ژاپني نوشته‌اند! ايران قبل از انقلاب اين طور بود. بيست هزار مستشار آمريكايي و خود مسئولين كشور. چه ظلم‌هايي كه‌ آشكار به مردم مي‌شد. اين پاسخ اول. اما دو. آسيدمنير يك پاسخ علمي‌تر دارد...