قيمت تابع يكي از اين دوست: كار انجام شده، نسبت عرضه و تقاضا. با توجه به برخي از روايات به نظر مي‌رسد كه استفاده از فشار تقاضا براي افزايش قيمت نكوهش شده است. مانند موردي كه نماينده امام ع با دو كيسه سكه از تجارت باز مي‌گردد و در پاسخ مي‌گويد كه وقتي ما رسيديم كالا كمياب شده بود و به دو برابر قيمت فروختيم. كميابي يعني تغيير نسبت عرضه و تقاضا به نفع فروشنده. كار انجام شده نيز به سطح نياز فروشنده باز مي‌گردد. مثال: فرض كنيم روزي هفت ساعت كار مي‌كنم، مصرف خانواده‌ام طوري‌ست كه روزي 70 هزار تومان درآمد نياز دارم. پس من اگر ساعتي 10 هزار تومان درآمد كسب كنم كافيست تا به صورتي عادي زندگي كنم. حالا براي توليد اين كالا به اندازه 50 ساعت كار كرده‌ام، پس قيمت آن 500 هزار تومان خواهد بود. البته اين شامل تهيه مواد اوليه و خريد خدمت ساير عوامل توليد نيز مي‌شود. حالا اگر بازار تقاضاي كافي براي اين كالا نداشت، ناچارم شغل خود را تغيير دهم يا از اين مكاني كه در آن هستم مهاجرت نمايم و يا مصرف خانواده‌ام را كاهش دهم. ضمانت نوعي خدمت است كه قرار است در آينده وقتي از من اشغال كند، يعني يك تعهد است. بايد محاسبه كرد كه تعهد به مثلاً صدنفر تقريباً چند نفرساعت كار بالفعل ايجاد مي‌كند تا بشود قيمت آن را حدس زد. بيمه و ماليات نيز به همين روش قابل محاسبه است، اگر به روش «كار» پيش برويم. يعني «بازار آزاد» مبناي تعيين قيمت نباشد و قرار نباشد كه «دست نامرئي» قيمت را بين عرضه و تقاضا متعادل نگه دارد.

سلام. بله صحيح مي‌فرماييد.

سپاس.