...دقيقا اون حرف رو ميزنه» اين زماني اتفاق مي‌افته كه بچه با والدين به لج مي‌افتند و لج زماني‌ست كه «احساس ظلم‌» كند. بزرگ‌ترين وظيفه والدين ايجاد «احساس امنيت» است و امنيت زماني حاصل مي‌شود كه «احساس عدالت» وجود داشته باشد. اگر والدين ظلم كنند، فرزند لج‌باز مي‌شود. مثلاً به يكي بيشتر از ديگري توجه كنند. يا مثلاً ديروز توجه كنند وامروز نكنند. اگر در شرايط الف ما رفتار ب را داشتيم، و در شرايط ج رفتار د را. حالا اگر يهو در شرايط الف رفتار د را داشته باشيم، بچه احساس بي‌عدالتي مي‌كند. مثلاً هر وقت مي‌گفت سلام، جوابش را خوب مي‌داديم، امروز گفت و جوابش را بد داديم. عدالت يعني هماهنگي رفتار با شرايط. «بايد پرده ي حيا بين بچه و والد باشه» «چه معني ميده بچه انقدر با والد راحت باشه» اين گزاره‌ها از كجا آمده‌اند؟ آيا از دين اسلام بيرون آمده‌اند؟ از آن‌چه خداوند ما را بر آن خلق كرده؟ يا از سنت گذشته مردم اين يا آن سرزمين؟ پدران ما طوري زندگي مي‌كردند كه خودشان دوست داشته‌اند. ما كه نبايد هر چه آن‌ها دوست داشته‌اند را حكم اسلام بدانيم. من اتفاقاً وقتي رفتار معصومين ع با فرزندان‌شان را مطالعه مي‌كردم شگفت‌زده مي‌شدم از ميزان نزديكي ارتباط. مريم اولي كه رفت مدرسه، آمد خانه و به من گفت «شما». گفتم دختر عزيزم، من يك نفر هستم. تا حالا مي‌گفتي «تو»، باز هم بگو «تو». البته چون جامعه ما اين رفتار را نمي‌پسندد، در مدرسه به هر كسي كه صلاح دانستي بگو «شما». ما وقتي پيامبر خدا ص را سلام مي‌دهيم مي‌گوييم «سلام بر تو اي فرستاده خدا». ولي از نظام سلطنت و رفتاري كه شاهان داشته‌اند ياد گرفته‌ايم كه به بزرگان «شما» بگوييم و همين سبب فاصله مي‌شود. حديث كساء را مطالعه بفرماييد و به اين ضماير دقت كنيد. من دليلي نيافتم كه بايد فاصله‌اي به نام پرده حيا بين والدين و فرزند باشد. البته نه به معناي بي‌حيايي. بلكه ما روايت داريم كه «لاحياء في‌الدين» اگر فرزند جرأت نكند مسائل و مشكلات ديني و شخصي‌اش را از والدين بپرسد، مجبور است از همكلاسي بپرسد، كدام بهتر است؟ «پدر با پسر و مادر با دختر» اين نظر روانشناسان مسلمان است كه تفكيك صورت بگيرد. البته اين مطلب جاي دقت و بررسي دارد. اما من در شرايطي بودم كه هم پدري بر عهده‌ام بود و هم مادري. شايد اين شرايط مؤثر بوده باشد. من خودم...