نظرات ياداشت لذّت ِ تأثير

+ نوري

ممنون که اين همه وقت گذاشتيد براي پاسخ هرچند اصلا طولاني نبود. سال ها پيش يه کتاب از استاد حائري خوندم اکر اشتباه نکنم اسمش مسئوليت و سازندگي بود و يادمه خيلي زاويه ديد جديدي به من داد اما متاسفانه جايي يادداشت نکردم و کتاب هم امانت بود و سراغ بقيه ي کتابهايشان هم نرفتم. الان دوباره اين باب باز شد که بروم سراغ مطالعه شون لطفا اگر غير از کليپ هاشون کتابي ازشون مطالعه کرديد معرفي کنيد.

تربيت واقعا گيج کننده است...الان براي چندمين بار در چندماهي که والد شدم معادلات ذهنيم بهم ريخت. چندتا سوال دارم؟ چطور تا بچه نديده والدين کاري رو انجام ميدن بايد مطمئن بود دنبال اونکار ميرن؟ بچه تا نبينه والدين نماز ميخونن که نماز نميخونه تا نبينه اونا دروغ نميگن که صادق نميشه...پس وقتي باهاشون هيئت نره چطوري دو روز ديگه که به سن شناخت رسيد خواهدرفت؟ اصلا پياده روي اربعين، زيارت ائمه،هيئت و روضه و.... رو جز "دين عملي" که گفتيد ميدونيد؟ من نميدونم ميتونم منظورم رو برسونم يا نه!البته منظور شما رو کاملا متوجهم فکر ميکنم اين دقيقا همون چيزيه که حاج اقاي پناهيان تو بحث تربيت ميگه و اگر همونه پس توجيحم. من با اينکه والدينم هردوتا خادم هيئت بودن و ما هرهفته هيئت بوديم يا گلزار شهدا من وقتي به سن شناخت رسيدم هيچوقت فکر نکردم من ديگه همه چيو از دين ميدونم و دقيقا احساس ميکردم هنوز هيچي نميدونم و اشباع هم نشده بودم و شديدا هم احساس خلا داشتم. بچه ها اگر نبينن والدين به پياده روي اربعين ميرن پس از چه کسي الگو بگيرن؟ من عمدا روي پياده روي اربعين تاکيد کردم توي سوال چون هدفم خود پياده روي بود نه صرفا زيارت کربلا،اينکه اين پياده روي داره به سمتي پيش ميره که يه وجهي از جامعه ي اسلامي بعد از ظهور معرفي کنه اينکه اين کار در راستاي ظهوره! اصلا کي موقع گفت و گو در مورد اين مسائل با بچه هاست؟

پاسخ

سلام. مرحبا به ناصرنا. دقيقاً عرض بنده نيز همين بود. همين را مي‌خواستم عرض كنم كه شما فرموديد. در مدرسه خصوصي و ويژه مذهبيون، البته كه شايد كودك با حرف‌هاي زشت برخورد نكند و هيچ‌كس به او پيشنهاد بي‌شرمانه‌اي ندهد! بله، اين فرمايش شما درست است و من به همين دليل عرض كردم كه فرزندانم را در اين مدارس نمي‌گذارم. مدرسه يك نمونه كوچك از جامعه آينده است. زيرا همين هم‌كلاسي‌ها هستند كه چون همسن فرزندان من‌اند، ده سال بعد همكارهاي او خواهند شد. امروز شايد با حرف‌هاي جنسي او را آزار ندهند، ولي ده سال بعد، سر كار، پيشنهادهاي زشتي به او خواهند داد و چه بسا در معرض تجاوز قرار بگيرد. حالا چه بايد كرد؟ آيا صحيح است كه او را امروز در قرنتينه نگه داريم تا در جواني با بيماري جامعه مواجه شود؟ نظر حقير اين نيست. بنده گمان مي‌كنم كه مدرسه حكم «واكسن» را دارد. حرف‌هاي زشتي كه امروز در مدرسه مي‌شنود نسخه تخفيف‌يافته همان پيشنهادهاي بي‌شرمانه در بزرگسالي‌ست، مانند واكسن كه يك ويروس يا باكتري ضعيف‌شده است. البته كه همين ويروس ضعيف مي‌تواند كودك ما را بكشد، اگر ما از قبل او را آماده نكرده باشيم. درباره بلوغ زودرس صحيح فرموديد. بچه‌ها حرف‌هاي 15 سالگي را در ده سالگي مي‌زنند، در مدرسه. اما اين آيا اشتباه والدين نيست؟ اگر من مي‌دانم كه كودكم در ده سالگي درباره مسائل جنسي اطلاعاتي ناقص به دست خواهد آورد، نبايد در نه سالگي او را آموزش دهم؟ حقير به شدت به آموزش جنسي اعتقاد راسخ دارم. اما نه در مدرسه و عمومي. بلكه در خانه و توسط والد مورد اعتماد. من همان سال‌هاي اولي كه كودكانم مدرسه رفتند آن‌ها را آموزش دادم. خيلي صريح كاغذي آوردم و تصاويري كشيدم و توضيح دادم. آن‌قدر علمي و ساده گفتم كه بفهمند و البته چون بيش از هشت نه سال نداشتند، هيچ حس هيجاني نسبت به موضوع پيدا نكردند. فقط اطلاعات كافي دادم كه وقتي در مدرسه از كسي شنيدند، بگويند: ما همه اين‌چيزها را مي‌دانيم، تازگي ندارد كه! بعد از همه اطلاعاتي كه دادم، گفتم خداوند به ما دستور داده تا از فروج محافظت كنيم. اين مهم‌ترين وظيفه هر انساني‌ست. يعني هيچ كسي حق ندارد درباره فروج با ما سخن بگويد و نه دسترسي به آن پيدا كند، زيرا ابليس از همين راه ما انسان‌ها را ...